Φεγγάρι μου γλυκόπιοτο, καλόγνωμο
Σαν όνειρο παιδιού,
Πάρε το φως απ’ την καρδιά μου
Να λάμψεις πιο πολύ,
Να μην τελειώσει τούτη η φωταύγεια,
Τούτο το πανηγύρι των ψυχών.
Χιαστί να πλέκονται τα όνειρα
Και η αγάπη,
Βότσαλα του ήλιου
Λιαζόμενα και πλέοντα,
Υπεράνω των ανάλατων ανθρώπων.
1 σχόλιο:
μάλιστα, ευγενική γραφή, με την λέξη ευγενική αναγνωρίζω το γένος του ποιητή. Ρομαντισμός και ανανέωση μυρίζει αυτό το ποίημα.
Δημοσίευση σχολίου