Αναγνώστες

28 Φεβ 2008

Παίζω, παίζεις, παίζει...


Να το παίξουμε;

Να το παίξουμε, το ρημάδι το παιχνίδι!

Με κάλεσε το Κίτρινο Παιδί για το γνωστό πια βιβλιομπλογκοπαίχνιδο. Βέβαια, εγώ βιβλία δεν διαβάζω –μόνο PlayStation και τζόκερ παίζω- αλλά θα πω ένα ψεματάκι για το καλό των μπλογκς:

Λοιπόν, το πρώτο βιβλίο που έπιασα από δίπλα μου, τα «Άπαντα Πεζά» του Μπόρχες, δεν προσφέρεται. Στη σελίδα 123 οι ζητούμενες περίοδοι περιέχουν μια ανούσια πλαστή-μπορχική βιβλιογραφία. Πιάνω το επόμενο: «Τα Τύμπανα Της Κοιλιάς Και Του Πολέμου», του Αντώνη Σουρούνη. Αντιγράφω:

Η επαφή μου με ένα συγγραφέα με είχε κολλήσει «συγγραφικότητα» και βιαζόμουν να βρεθώ κοντά στη Σοφία για ν’ αρχίσω κι εγώ να γράφω τα «πάθια» μου. Έφτασα στα σύνορα μόνο με κείνα τα πέντε δολαριάκια και οι Γιουγκοσλάβοι τα θέλανε όλα για τη βίζα. Τους τα έδωσα.


E, με αφορμή τη «Σοφία» του Σουρούνη, καλώ επειγόντως τον Νικολάκη Διάσελο -ξέρει αυτός!- να συνεχίσει τούτη τη σκυταλοδρομία. Και πολύ θα ήθελα να δω και τα βιβλία που έχουν δίπλα τους η Μοναλίζα (βρες χρόνο), η Credit (επέστρεφε!) και ο Σκύλος της Βάλια Κάλντα (θες δεν θες, δεν σου έχω ζητήσει πολλές χάρες!).

Οι όροι:

1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (= από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.

[Η φωτογραφία είναι του συντοπίτη και φίλου Δημήτρη Παπαγεωργίου.]

26 Φεβ 2008

Γ, όπως Γλαυκό


Γέρνει κυκλάμινος σε ένα ψηλό κρεβάτι,

όπως αυτά που συνηθούν να καίγονται νεκροί οι ινδιάνοι,

δύει και κείται όμοιος ζωντανός

με τη ψυχή του φρύγανο, με σάρκα παγωμένη

μα πολυτίμων λίθων έμπλεως:

θάλασσες, νύχτες, ορμές, υγρά και στίξεις,

κύματα ζωσμένα με φωτιά,

περιουσία ολόκληρη τα αιμάσσοντα πετράδια·

στολίδια που κατάντησαν βαρίδια

στον πάτο λίμνης όρκων ασθενών.


Γυμνός έτσι και έκθετος

-όπως Λευκάδα πάντα σ’ αγαπούσε-

ανόνειρος τις νύχτες του κοιμάται.


Δεν τρέμει πια για το στομάχι του.

Τώρα μπάζει από παντού.

25.2.08

25 Φεβ 2008

Είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι

Η Παλαιστινιακή Λαϊκή Επιτροπή Ενάντια στην Πολιορκία της Γάζας έχει ορίσει τις 23 του μήνα ημέρα ως διεθνή ημέρα δράσης ενάντια στον αποκλεισμό. Αρκετοί μπλογκερ συμμετείχαν από τις σελίδες τους με κείμενα, φωτογραφίες, βίντεο, ποιήματα, τραγούδια, οτιδήποτε, με θέμα την Παλαιστίνη, ενώνοντας την φωνή στη κατεύθυνση της άρσης του αποκλεισμού της Γάζας, ΤΩΡΑ!

Με την σχετική καθυστέρηση (παίζει ρόλο ο χρόνος σε ένα έγκλημα διαρκείας?), από τούτο το μπλογκ συμμετέχουμε με την παράθεση των γκράφιτι στον τοίχο του αίσχους, του γνωστού πλέον Banksy, καθώς και με δυο παλιότερες γελοιογραφίες του Δημήτρη Χαντζόπουλου.







Να και τρία ενδιαφέροντα λινκ:

Ηλεκτρονική Ιντιφάντα

Intifada.gr

Νέα από την Παλαιστίνη

23 Φεβ 2008

22 Φεβ 2008

Κατάθεσις στεφάνου



Ήρθε χθες το άγαλμά σου

και κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο

των υπέρ του έρωτος πεσόντων.


Εσύ έλειπες.


18 Φεβ 2008

Αναχώριση


Αυτοεξόριστος

αρκούταν σε δρόμους αγροτικούς,

με τ’ όνειρο των λεωφόρων στην ομπρελοθήκη.

Βορά της κάθε νύχτας,

χαριζόταν κέρασμα

σε άστοχα κορμιά.

Ψέλλιζε θάλασσες στα όνειρά του,

τόσο που πνιγότανε απ’ το πολύ γαλάζιο

και έφτυνε αλάτι σαν ξυπνούσε.

Βρωμούσε ήλιο σαν ανάμνηση

μιας μέρας

-ή μήπως αιώνα; πάντα τα μπέρδευε αυτά-

μέρας αλλοτινής, τότε που γνώριζε κολύμπι

και των κοριτσιών όλα τα κρυμμένα χούγια.

Τώρα γυρεύει στον Καύκασό του

ένα κρεβάτι βράχο

κι έναν αητό γερό,

καθώς η πόλις δεν χωράει πια

τράγο βαμμένο Πάσχα.

15.2.08

17 Φεβ 2008

Νέος κύκλος λογοτεχνικών εκδηλώσεων


«Νεοελληνική λογοτεχνία: Παρόν και μέλλον – ανιχνεύσεις και προοπτικές», είναι το θέμα του νέου κύκλου εκδηλώσεων του βιβλιοπωλείου Σύγχρονη Έκφραση. Σύγχρονοι δημιουργοί συζητούν και καταθέτουν το στίγμα τους για τη νεοελληνική λογοτεχνία.

Η αρχή γίνεται με τον Κώστα Ακρίβο, που παρουσιάζει το νέο του μυθιστόρημα «ΠανΔαιμόνιο», την Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου.

15 Φεβ 2008

Τι δεν διάβασε η Λιβαδειά τον Ιανουάριο



αυτά διάβασε η Λιβαδειά τον Ιανουάριο, σύμφωνα με το βιβλιοπωλείο Σύγχρονη Έκφραση: >



Δράττομαι της ευκαιρίας να καταθέσω τα δικά μου αναγνώσματα.

(Όχι με σειρά, γιατί σειρά και ιεραρχία δεν έχω. Το διάβασμα όπως και το σεξ, απλά προκύπτουν από διάθεση και δεν ρυθμίζονται ούτε βεβαίως έχουν ώρα).

Τί διάβασα εγώ λοιπόν που δεν διάβασαν οι συντοπίτες μου και οι συνέλληνες του Λιακόπουλου?

  • Παίδεψα και παιδεύω τα «Άπαντα Πεζά» του Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Τα διαβάζω με δόσεις και ανάκατα. Όποιο κεφάλαιο μου χτυπήσει και ταιριάξει στη διάθεση της ώρας! Αν κάποιο δεν με τραβάει το παρατάω και πετάγομαι σε άλλο.
  • Ξαναδιάβασα «Τα Τραγούδια Της Ψυχής και Της Κόρης», την πρώτη δουλειά του φίλου Θεοδόση Βολκώφ. Το ξαναδιάβασα τον Γενάρη, με άλλο τρόπο, διαφορετικό από τον συμβατικό της πρώτης φοράς. Ανακαλύπτω κάτω από την λυρική (ή και άλλες φορές ‘επική’ ) γραφή του Θεοδόση, τον πόνο της πρώτης γκαστριάς και τους βολβούς που είναι αιτία να βλασταίνουν τα σημερινά του ποιήματα, αυτά τα κυκλάμινα, τα αγριόκρινα ή τα ολοζώντανα μελισσάκια-ορχιδέες, λάμποντα στίγματα αυτοφυούς χρώματος ισχυρά, στους χέρσους έμπνευσης πουρναρότοπους ή -ακόμα χειρότερα- στα άπληστα φορτωμένα με το λίπασμα των δημοσίων σχέσεων και ιδιωτικών κρεβατιών καλλιεργημένα χωράφια της ποίησης. (Έχει μυρίσει κανείς, πώς βρωμάνε οι κάμποι, Κωπαίδα, Θεσσαλικός, από την υπερνιτροποίηση και την εντατική καλλιέργεια; Καλλιέργεια είπα, χα!).
  • "Όλως τυχαίως" ανέτρεξα στα email που τα τελευταία χρόνια ανταλλάξαμε με μια ψυχή που κουράστηκε να σώνει τον κόσμο και τώρα σώνεται μόνη της (?). Τι εξομολογήσεις, τι ποιήματα, τι προτάσεις-εκπλήξεις για ταξίδια, τι βρισίδια με τρόπο, τι ξεχέσματα χωρίς τρόπους, τι μέλια και τι πικραγγουριές!... Ύστερα, ήρθαν οι σφήκες!
  • Μελέτησα κανονικά τα κοινόχρηστα του Δεκεμβρίου, του νέου μου σπιτιού. Άκρη δεν έβγαλα. Τρελλό ποσό, 120 ευρά, όσο και οι λοιποί συγκάτοικοι , μόνο που οι μισοί κατέχουν πεντάρια διαμερίσματα και όχι δυάρι. Λεπτομέρεια: στις 28 Δεκέμβρη εγκαταστάθηκα εκεί! Μαθηματικά Αλογοσκούφη: 3 μέρες σε δυάρι = 30 μέρες σε πεντάρι! (Και επιπλέον άλλα 170 ευρά για το αποθεματικό. Αναθεματικό!)
  • Διάβασα το "Ένας Άνθρωπος Χωρίς Πατρίδα" του Κερτ Βόνεγκατ.
    Έξυπνος και συντηρητικούρας ταυτόχρονα ο εκλιπών ανθρωπιστής. Μου πήγαινε το βιβλίο γιατί μόλις ήμουν "Ένας Άνθρωπος Χωρίς Σπίτι".

  • Συνεχίζω να διαβάζω με τέσσερα μάτια πια (έβαλα γυαλιά), το «Με Τέσσερα Χέρια» του Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ. Με δόσεις κι αυτό. Ο Κωτσόβολος της ανάγνωσης έχω γίνει. Αν μείνω μόνο σε ένα βιβλίο, νοιώθω ότι χάνω από κάποιο άλλο. Εντάξει, τα με λιγότερες σελίδες τα τελειώνω χωρίς παρεμβολές.
  • Διάβασα επίσης τις αντενδείξεις του XANAX.

τέλος πάντων [όχι επίρρ.]


[Η φωτογραφία είναι του συντοπίτη και φίλου Δημήτρη Παπαγεωργίου. Εγώ, αυθαιρέτησα στον τίτλο.]

8 Φεβ 2008

Αφιερωμένα...

από έναν σουρεαλιστή
σε μια πραγματίστρια.

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA
Σοφία Εμφιετζή - Φταίω
"...φταίω που ενώ μεγάλωσα
τα ίδια λάθη κάνω
και τα χαμένα από καιρό
πάλι τα ξαναχάνω"


Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Joan Baez - Diamonds And Rust

Well I'll be damned
Here comes your ghost again
But that's not unusual
It's just that the moon is full
And you happened to call
And here I sit
Hand on the telephone
Hearing a voice I'd known
A couple of light years ago
Heading straight for a fall

As I remember your eyes
Were bluer than robin's eggs
My poetry was lousy you said
Where are you calling from?
A booth in the midwest
Ten years ago
I bought you some cufflinks
You brought me something
We both know what memories can bring
They bring diamonds and rust

Well you burst on the scene
Already a legend
The unwashed phenomenon
The original vagabond
You strayed into my arms
And there you stayed
Temporarily lost at sea
The Madonna was yours for free
Yes the girl on the half-shell
Would keep you unharmed

Now I see you standing
With brown leaves falling around
And snow in your hair
Now you're smiling out the window
Of that crummy hotel
Over Washington Square
Our breath comes out white clouds
Mingles and hangs in the air
Speaking strictly for me
We both could have died then and there

Now you're telling me
You're not nostalgic
Then give me another word for it
You who are so good with words

Και ο Καζαντζάκης στη Λιβαδειά!


"Με θαρρούν λόγιο, διανοούμενο, γραφιά.
Και δεν είμαι τίποτε απ' αυτά.
Τα δάχτυλά μου, όταν γράφω,
δεν μελανώνουνται, αιματώνουνται.
Θαρρώ δεν είμαι παρά τούτο:
μια απροσκύνητη ψυχή" , έγραφε ο Νίκος Καζαντζάκης το 1950.

Τη Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου, στο βιβλιοπωλείο "Σύγχρονη Έκφραση" στη Λιβαδειά θα δούμε "Το Φαινόμενο Καζαντζάκης"
με ομιλητές τον ομότιμο καθηγητή Παν/μίου στη Νέα Ελληνική φιλολογία Κώστα Στεργιόπουλο και τον εκδότη του λογοτεχνικού περιοδικού ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ, Κώστα Μαυρουδή.

Περισσότερα στο μπλογκ του Βιβλιοπωλείου.

1 Φεβ 2008

Σηκώνω τα χέρια ψηλά!...

Ένας αλήτης, που τυχαίνει να είναι αδερφός μου, προσπαθώντας να καταρρακώσει την αντίληψή μου και την ελπίδα μου για το ανθρώπινο (ελληνικό, το λέει ο Λιακόπουλος) γένος, μου έστειλε το παρακάτω: