Αναγνώστες

10 Απρ 2010

Είναι φορές

Είναι φορές που η γλώσσα μου

δεν έχει λόγια

έχει μονάχα κόκκαλα.

Τότε είναι που ανατρέχω

στους παιδικούς λειμώνες

και σε κείνους τους άδολους γκρεμούς

-σε κείνους που πέφτω κάθε βράδυ-

μα δεν σκοτώνομαι

γιατί ακόμα ζω

αφού είμαι ακόμα εδώ

ώστε να εξιστορώ

πόσο πολύ πεθαίνω

και πως καθόλου δεν υπάρχομαι.