Αναγνώστες

31 Αυγ 2007

Άμα κατεβάσεις τα βρακιά...


δεν έχει σημασία ποιός θα στον βάλει!...
έλεγε, δεν θυμάμαι ποιός...

Τριάντα ο μήνας και ακόμα όμορφα και άσχημα χωριά, συνεχίζουν άσχημα να καίγονται!

Σε μια χώρα που για μέρες δεν μπορούν να σβήσουν μία ή πεντακόσιες φωτιές (αδιάφορο), που καίγονται εξήντατόσοι άνθρωποι live, θα ήταν υπερβολή να απαιτήσω να συνδεθώ στο ίντερνετ πριν περάσουν δώδεκα μέρες...




Εξ ανάγκης καθυστερημένα, και επειδή η οργή δεν μετριάζεται ούτε με τις διακοπές, ούτε με τον καιρό, γαμώ την κοινωνία μου* (σας) και στα μούτρα σας ο Σουρής:

σκατά εδώ - σκατά εκεί

σκατά και παραπέρα

σκατά η νύφη κι ο γαμπρός

σκατά κι η συμπεθέρα

σκατά να φας - σκατά να πιεις

σκατά να πας να χέσεις

κι απ' τα σκατά να σηκωθείς

και στα σκατά να πέσεις


---------------
(*) Πού να ήξερα ότι η συνηθισμένη μου βρισιά, θα μού έβγαινε τόσο κυριολεκτική!...

15 Αυγ 2007

Σπονδή



Φορές που φεύγεις μια θυσία κάνω.

Κάθε μου σκέψη σφάγιο,

καθαγιασμένο απ’ το κρυφό σου άγγιγμα

και ραντισμένο με τα μύρα της αλμύρας σου,

πρόσφορο στο πνεύμα σου το άγιο

για να σκηνώσει εντός μου.

Άλλες πάλι, το μέλλον να προβλέψω προσπαθώ.

Απ’ το θυμίαμα των σπλάχνων μου οσμίζομαι

μέρες που θα ’ρθουν, προσηνείς και εύοσμες

σαν τον κήπο του κορμιού σου.

Ή πάλι, τις πληγές μου μελετώ προσεκτικά

και να το θαύμα:

Αντί ουλές, βραγιές ολάνθιστες!

Το άρωμά σου ευωχεί στο σύμπαν του κορμιού μου.

Από μέσα μου ανασαίνεις

κι εγώ διαστέλλομαι να σε χωρέσω.

Από χιλιόμετρα στο αυτί μου ψιθυρίζεις

κι εγώ εκρήγνυμαι κρυφά.

Γίνομαι μέρα, μέλλον κι ουρανός,

νερό που πίνεις και ύπνος σου γίνομαι.

Ιερέας και σπονδή μαζί-

έγινα εσύ και τ’ όνομά μου είναι Μαρία.


30/5/02


9 Αυγ 2007

O Kosmos(fm) tis Samba Varemara

Εδώ και μήνες –τι το ‘θελα- τα πρωινά στη δουλειά έχω το ράδιο στον Kosmos fm. Χόρτασε το πετσί μου δυτική Μεσόγειο και Νότια Αμερική! Μαζοχέζομαι! Αν αυτές είναι οι μουσικές του κόσμου, τότε η Υδρόγειος μιλάει μόνο τρυφερά ισπανικά, μουσκεμένα πορτογαλέζικα, βραχνά ιταλικά, γαλλικά του '60, άντε και κάτι θηλυκά αραβικά με λίγο από σαβάνα σουαχίλι!


Δηλαδή -αν καταλαβαίνω σωστά- ο κάθε Πάριος της Βραζιλίας είναι κουλτουριάρικη ποιότητα;

Η κάθε Βανδή της Κολομβίας είναι προχωρημένη;

Ο κάθε ισπανός πλανόδιος που διασκευάζει τους Beatles σαν την Έφη Θώδη, δικαιούται να ακούγεται στην Κολάκα Λοκρίδος;

Ο κάθε ιταλός παραλίας που λιγώνει γιατί η γκόμενά του διάβασε Κούντερα και τον παράτησε για έναν Βόσνιο εραστή-αρτεργάτη, είναι τραγουδοποιός ολκής ή κερατάς διεθνής;

Ο κάθε πικραμένος γάλλος που τον ακούει η χήρα Μιττεράν στο τσακίρ κέφι, είναι καλύτερος από τον Τέρυ Χρυσό ή τον Τζίμη Μακούλη;

Όποιος δεν φοράει παπούτσια και πίνει καϊπιρίνια με τα 132 ξαδέρφια του πρέπει να έχει το προνόμιο να με ζαλίζει με την cucaracha του αενάως; Κάπνισέ τη ρε φίλε και μη τη φυσάς στα μούτρα μου!

Ο σουηδός μάγειρας που τραγουδάει σουαχίλι, είναι προχωρημένος ή απόστημα της παγκοσμιοποίησης;

Η κάθε πειραγμένη δομινικανή δικαιούται να κάνει πουτάνα τον Φρανκ Σινάτρα;

Ο καστράτος απ’ το Οράν τραγουδάει κάτι σημαντικότερο απ’ τον Ψαραντώνη;

Η Κανελλίδου της Βυρηττού είναι πιο απαραίτητη από τον Πετρο-Λούκα Χαλκιά;


Δηλαδή ό,τι άγνωστο είναι και αξιοπρόσεκτο;

«Το ά-γνωστον άσμα ως αυτοσκοπός της σήμερον ή ως άσθμα αυτι-στικόν», θα έγραφε ο Ανδρέας Εμπειρίκος.


Απορώ εγώ, τι κοινό με το κοινό του Γιώργου Μουζάκη μπορώ να έχω!

Λάτιν και ξερό ψωμί! Λάτιν τζαζ, λάτιν διασκευές, λάτιν όπερα, λάτιν σάμπα-ρούμπα, λάτιν μαντολίνο του Κορέλι, λάτιν tsifteteli, λάτιν gay, λάτιν καραμούζες, λάτιν-λάτιν και πετριά μοδάτην!

Μαράκες ν’ ακούσουν τ’ αυτιά σου! Η μαρακία πάει σύννεφο!

«Amado mio» και «besame mucho», (χάθηκαν λες τα άλλα τραγούδια), διασκευασμένα σε όλες τις λατινογενείς γλώσσες με μπόνους τα αραμαϊκά, τα κουτσοβλάχικα, τώρα και σε λάιτ αρβανίτικα!


Έλεος Κosmoπολίτες!

Σαβαρακατρανέμια πια, ίλεως, ίλεως!

Χαλιλόπουλος, σκέφτομαι, που σας χρειάζεται!

Άλλο έθνικ μουσική κι άλλο εθνική αγνώστων πουροπιανομπάρ!

Γιατί στην τελική «άλλο Τουπαμάρος κι άλλο το μουνί της Μάρως»! (δανείζομαι την έκφραση από τη μονή καλλιγραφίας).


***

Να μην πω για το σήμα του σταθμού: «κόΣμος», προφέρει κάθε μισή ώρα η επαγγελματίας εκφωνήτρια. Όπως η κάθε λαϊκοπόπ τραγουδίστρια: «πεΣ μου»!

Κανείς μαλάκας, υπεύθυνος ή περαστικός, δεν της ψιθύρισε ότι το σίγμα πριν από το μι, στα ελληνικά ή στα αγγλικά προφέρεται Ζ; Ζ! Ζήτα! «Κόζμος» βρε γκαΖμάδες!

Ο μακαρίτης ο γύφτος Μανώλης Αγγελόπουλος και τόσοι άλλοι «αμόρφωτοι» λαϊκοί άνθρωποι, εντελώς αυθόρμητα, μίλαγαν ασυγκρίτως ορθότερα τη γλώσσα από τους ντεμέκ επαΐοντες (γλώσσας και μουσικής)!

Διερωτώμαι, αν η μόρφωση βγαίνει από το μόρφωμα και όχι από τη μορφή!