Γ, όπως Γλαυκό

Γέρνει κυκλάμινος σε ένα ψηλό κρεβάτι,

όπως αυτά που συνηθούν να καίγονται νεκροί οι ινδιάνοι,

δύει και κείται όμοιος ζωντανός

με τη ψυχή του φρύγανο, με σάρκα παγωμένη

μα πολυτίμων λίθων έμπλεως:

θάλασσες, νύχτες, ορμές, υγρά και στίξεις,

κύματα ζωσμένα με φωτιά,

περιουσία ολόκληρη τα αιμάσσοντα πετράδια·

στολίδια που κατάντησαν βαρίδια

στον πάτο λίμνης όρκων ασθενών.

Γυμνός έτσι και έκθετος

-όπως Λευκάδα πάντα σ’ αγαπούσε-

ανόνειρος τις νύχτες του κοιμάται.

Δεν τρέμει πια για το στομάχι του.

Τώρα μπάζει από παντού.

25.2.08