το Υπερωκεάνιο

Τούτο το Υπερωκεάνιο δεν είναι για ρηχά νερά.

Είναι για θάλασσες πράσινες, λάμπουσες κάτω απ’ το Σταυρό του Νότου.

Είναι για ρότες άμετρες, έξω απ’ τις απαγορεύσεις των λιμεναρχείων.

Είναι από μόνο του ένα φως, είναι τραγούδι άγνωστο

ακόμα και σε μας, τους μουσικούς της άγριας νύχτας.

Ο πλους του αναλφάβητος – έτσι να ’ναι.

Να μην έχει ιστορία πίσω του – έτσι να ’ναι.

Ο μύθος του μόνο να μένει

μυρωδιά

δρόμος

αιτία

κι ευθεία λεωφόρος

για κει που οι γενναίοι του έρωτα βουτάνε με τα μούτρα

και γεύονται το άνοιγμα των ουρανών.

Τα Θεοφάνια της Αγάπης συμβαίνουν κάθε μέρα.

Το Υπερωκεάνιο είμαστ’ εμείς

και μας ταιριάζουν θάλασσες γλαυκές.