Πώς φεύγεις την απόσταση ανάμεσα των ημερών!
Σιμώνεις και τα πόδια σου
Σαν από πάντα φανοστάτες στο λιμάνι.
Ορθοκάπουλη μυρόεσσα γεωμετρείς
Μπαλκόνια και πλατείες και κύματα καινούρια,
Ροδιές φυτεύεις καταμεσής στην άσφαλτο·
Η πολεοδομία σου, καταργεί το μέτρο.
Ζεστό ψωμί τυλίγεις το φεγγάρι,
Το ντύνεσαι κι’ ολόγιομη εισβάλεις
Στα καφέ και στις μικρές ανάσες.
Στα βήματά σου φύονται πηγές-
Σήματα, υγρά, προσανατολισμού
Τη νύχτα που φουσκώνουν σαν καταρράχτες όρθιοι,
Γίνονται οδοδείχτες,
Χειροπιαστές ορμές,
Θέατρο αυτόματου έρωτα.
Είσαι της νύχτας η συνέχεια
Κι ο τόπος μου πια, ου τόπος:
Πηγάδια γέμισε και ρέματα ξέχειλα
Με αρτεσιανές αισθήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου