Μαύρο

Άντε να αδειάσουμε τις μέρες

Να τις φέρουμε ξανά στα μέτρα που φοβόμασταν.

Άντε να θάψουμε τα χρώματα που εφευρέσαμε-

Είναι δώρα που δεν θέλουμε,

Χαλάνε το άδειο των ψυχών μας.

Πρέπει να παντρευτούμε την ερημιά μας,

Μη μας χαλάτε τη βολή,

Δεν παντρευόμαστε ποτέ το όμορφο·

Τρομάζουμε μη μας αφήσει.

Ω! μάνα της νύχτας,

Τύλιξέ μας με την εσάρπα σου,

Κρύψε τα μάτια μας που έχουν φως γεμίσει·

Η τυφλότητα μάς πάει πιο πολύ.

Το μαύρο μας να ντύσουμε με μαύρο,

Το αίμα μας, ούτε κι αυτό,

Μαύρο να τρέχει, μαύρο.

Τα χείλια μας μαύρα σαν από βατόμουρο,

Μαύρα να βάψουμε και τα φιλιά που αλλάξαμε,

Σα μαύρος σκύλος να γλύψουμε νύκτωρ τις πληγές μας.

Να φύγουμε μαύροι.

Κράτα την ανάσα σου.