Αναγνώστες

9 Μαρ 2008

Diamonds And Rust


-Δεν μου αρέσει να προστρέχω σε πολυχρησιμοποιημένες εκφράσεις, όμως δεν μπόρεσα να ξεφύγω μέσα στους τρεις αυτούς μήνες, από τον παγκοσμίως γνωστό στίχο του Σεφέρη «όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει». Γιατί πρώτον, αν εξαιρέσουμε τον ωραιότατο τόπο της Γερμανίας, ανάμεσα στις Άλπεις και στο Μόναχο, η υπόλοιπη Γερμανία είναι όλη σχεδόν επίπεδη και πληκτική. Τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα. Αντιθέτως η Ελλάδα, (αυτή η κατεξοχήν ορεινή και θαλασσινή χώρα), είναι απ’ τη μια της άκρη ως την άλλη πανέμορφη. Είναι μια ομορφιά που δεν την αντέχει κανείς μόνος. Πρέπει να τη μοιραστεί οπωσδήποτε με άλλους. Κι εδώ, σ’ αυτή την ανάγκη να μοιραστείς αυτή την ομορφιά με άλλους για να την αντέξεις, εδώ έχει τις ρίζες του όλος αυτός ο πολύμορφος εκφραστικός πλούτος των Ελλήνων. Πρέπει να μιλήσουν, πρέπει να εκφραστούν, με τραγούδια, ποιήματα, ζωγραφιές, αγάλματα, κτήρια, μύθους, σοφίσματα, ιστορίες, παραμύθια, θεατρικές παραστάσεις, χρησμούς, ύμνους, αθλήματα, τελετές. Κι ενώ σε πληγώνει η Ελλάδα από τη μια με το να μην βρίσκεις πουθενά αυτό το φυσικό κάλλος της, σε πληγώνει από την άλλη που σε καμμιά χώρα της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης δεν συναντάς το σημερινό διεφθαρμένο πολιτικοκοινωνικό σύστημά της, αυτό που εκβαρβάρισε πλήρως τον λαό της κι έκαμε τον πανέμορφο τόπο της έναν απέραντο σκουπιδότοπο.

-Δεν έπρεπε να αντισταθεί ο λαός σ’ αυτό το κακούργημα; Κι εντέλει, χάθηκε κάθε ελπίδα;

-Πολλές φορές μέσα στην χιλιάδων χρόνων ύπαρξη του ελληνικού έθνους κινδύνεψε ο λαός να εκβαρβαριστεί. Μα έχοντας απέναντί του έναν ορατό και συγκεκριμένο εχθρό, μπόρεσε πάντα να τον πολεμήσει. Σήμερα ο εχθρός είναι αόρατος, χωρίς πρόσωπο, πολυδύναμος. Ο εχθρός αυτή τη φορά είχε τα μέσα να χρησιμοποιήσει μεθόδους που υπερβαίνουν για έναν λαό κάθε προβλεπτικότητα και κάθε δυνατότητα προφύλαξης. Τον λαό πια τον σκοτώνουν μέσα στον ύπνο του. Δεν έχει ούτε καν τη δυνατότητα να πει σαν τον ομηρικό ήρωα «σκότωσέ με, αλλά μέσα στο φως». (Ο Άρης σκόρπισε γύρω του μια σκοτεινή νεφέλη και σκότωνε τους έλληνες χωρίς να μπορούν να τον δουν. Τότε ένας έλληνας τού φώναξε, «σκότωσέ με αλλά όχι κρυμμένος, μα μέσα στο φως, παλικαρίσια, να σε βλέπω, να μπορέσω να σε πολεμήσω κι εγώ κι ας είσαι θεός».)

Από συνέντευξη του ποιητή Γιάννη Υφαντή στην εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΕΙΑ των Αιτωλών και των Ακαρνάνων», 9 Μαρτίου 2004.

Οι bold επισημάνσεις δικές μου.

Κάποτε θα 'ρθουν - Παύλος Σιδηρόπουλος

Για την Ελλάδα - demo του φίλου μου και συντοπίτη Στέλιου
[με μοναδική και βαρβάτη ένσταση στο στίχο για "σημαία - αλβανοί" . Του τα έχω πει χοντρά γι' αυτό.]

7 σχόλια:

habilis είπε...

Δεν ειναι η καταπτωση αξιων σ'ολα τα επιπεδα που ζουμε,το οτι δεν κανουμε τιποτα για αυτο ειναι το χειροτερο...

Μετεωρίτης είπε...

όταν μου αρέσει κάτι που διαβάζω.
ξερεις,
δυσκολεύομαι να βρω λόγια,
μπλα, μπλα, μπλα,
ξεχνάω τόνους, πατάω θαυμαστικά
και άλλα τέτοια.

Μπράβο!

παράλληλος είπε...

@habilis,
Το ότι δεν κάνουμε τίποτα, πράγματι, εκεί είναι το θέμα.
Άξιος ο μισθός μας!

@Μετεωρίτη,
τα θαυμαστικά στον ποιητή!

Agobooks είπε...

Καλή Σαρακοστή !

παράλληλος είπε...

@N.Ago,
Καλή Ανά(σ)ταση, να λέμε!

ερμία είπε...

ίσως,αντί να λέμε άλλαξα πουκάμισο,να λέμε άλλαξα φρίκη..

(πολύ όμορφη γραφή ο Γ.Υφαντής)

παράλληλος είπε...

Το πουκάμισο το φοράμε ή μας φοράει;...