Δε με λένε Ωρίωνα
όπως με βάφτισες κρυφά
με την αλήθεια της στιγμής
και τα φιλιά της πλάτης.
Μάγμα με είδες σκοτεινό
μολόχα αυταπάτης
κι ενώ στα σωθικά χυνόσουν άγιος
καυλαίμων καταρράκτης
μια συναυλία όρθωνες
με τρομαγμένα όνειρα
ατάιστα κι ιδρώνοντα
σαν εύκολα ακόρντα.
Πόσο πιο πέρα να χυθώ
υγρός να μη σε φτάνω;
Στροφές εντός μου ποδηλατώ
κλέβω φωτιές για να καώ
σαν το κερί σε βότσαλο λιωμένο
κι ακροβατώ αδέσποτο σκυλί
σε νύχτα που ονείρεται τη μέρα.
Ψιθύρισέ μου όλα τα μπλε
να γίνω κόκκινος σαν μήτρα
κι ο έρωτας να έπεται.
Η ομορφιά
-θέλω να ξέρεις-
είναι ο πόνος!
Μόνο που ντρέπεται!
Χρόνια σου πολλά, Λίνα.
11 σχόλια:
Anakalipsa to blog meso tis anefelis ki apo tote beno sixna an kai den tolmisa na afiso sxolio.
Ligoi ine aftoi pou boroun na se parasiroun me tis lexeis,lexeis pou me to diko tous xeri pernoun sarka kai osta.
Sigxaritiria ipotheto pos ithela na po.
Filika,
Christie
Κόλλησα στον στίχο "Στροφές εντός μου ποδηλατώ". Όχι ότι οι υπόλοιποι είναι λιγότερο εθιστικοί...
Κρίστι, κι εσύ εδώ; Τι ωραία! Καληνύχτα και στους δυο σας. Μια γειτονιά έχουμε γίνει :-)
Κι όμως, σε λένε Ωρίωνα...
@ Christina Νoe.
καλώς σε βρίσκω, αλλά οφείλω να σου πω ότι οι λέξεις κάνουν τη δουλειά τους.
Σάρκα και οστά, είναι η ζωή μας!
Εμείς διευθύνουμε τη συναυλία στα τείχη της Μονεμβασιάς!
Εμείς το αίμα και το γέλιο!
Εμείς η φωτογραφία μιας στιγμής, Ας πάρουμε τουλάχιστον την καλύτερη πόζα!
(όχι γκρήκλις, πλιήηηηζ!) ,
@ Ανέφελη,
το σκέφτομαι κι αλλιώς:
"ποδήλατα μέσα μου στροφάρω"
Γιατί όχι;
Το ξέρουμε δα εμείς οι "ποιητές" το κόλπο της εντύπωσης...
@ Credit,
Ωρίων, οκ, Ωρίων για σένα!
(όποιος βρει τη ζώνη μου στον ουρανό, παρακαλώ να την επιστρέψει)
χαίρετε κύριε Τσαμάτη και.. δεν έχω τη ζώνη.. :)
@ Αλαφροΐ σκιωτε,
Ωρίων, χωρίς ζώνη;
Σε ποιά Λευκάδα την ξεχάσατε;
Διαβάζω την ποίησή σου.Συχνά ρέει σαν το αίμα.
@ Φαίδωνα,
Το εκλαμβάνω σαν υπερβολή.
Όπως και να 'ναι ευχαριστώ.
@ Παράλληλος
Όπως θέλεις μπορείς να το εκλάβεις Παράλληλε. Εγώ κατέγραψα την προσωπική μου αίσθηση.
Δημοσίευση σχολίου