Άλλο ταξίδι

Το καράβι που πέρασε

δεν έχει τ΄όνομά σου.

Μον΄το κορμί σου έχει για σκαρί

και τα βυζιά σου για σημαία.

Τα πόδια σου δελφίνια

στο πέλαγος που πια δεν με χωράει.

Θα σου πλέξω άλλη θάλασσα...

Ομόκεντρο

.................

κι εγώ ζαλίζομαι να σε κοιτάω καθώς
ανέρχεσαι μες στο εωθινό γαλάζιο
ώσπου γίνεσαι μια αδιόρατη κουκκίδα
ώσπου τα μάτια μου δακρύζουν
ώσπου διαλύεσαι τελείως για να γίνεις
ο χρόνος που σαπίζει μες το αίμα μου.

Σπύρος Τσακνιάς, Ομόκεντρα Ποιήματα

Η μνήμη, σαν κλωτσιά στ΄ αρχίδια!...

Τήνος, Τότε

Τί θέλει ο άνθρωπος;

Ένα περιβάλλον ανοιχτό, αέρα, ήλιο, όχι πρόγραμμα, όχι σημασία στα καθημερινά και να γαμιέται με την πόρτα ανοιχτή, ο αέρας να μπαίνει στο δωμάτιο από την ανοιχτή πόρτα, ο ήλιος να χρωματίζει τη θάλασσα κάτω και τις ξερολιθιές τριγύρω, ο προγραμματισμός της ημέρας και του μπάνιου να πηγαίνει περίπατο και τα καθημερινά να περιμένουν στον κήπο σαν τη λεχώνα γάτα!

Αυτά καρδιά μου είναι τα συστατικά για να μη χύνει κανείς νωρίς και το γαμήσι να συνεχίζεται σαν το θεώρημα του Πουανκαρέ: Αναπόδεικτο και αιώνιο!

Κι αυτά τα κυκλαδίτικα ειδώλια

που πέντε χιλιάδες χρόνια τώρα

έχουν μόνο μύτη και μορφή,

κι αυτά στου απομεσήμερου την ησυχία κολυμπούν

και στων ανέμων τα τραγούδια επιπλέουν

σαν εραστές κατάκοποι και ελαφροί.

Πόσο σε νοιάζομαι, οι μικρές σαύρες που σε κάθε βήμα μου πετάγονται στο άσπρο των τοίχων και στα αυλάκια του σοκακιού και σαν σπρίντερ επιταχύνουν, αυτές που δεν έχουν ούτε των ζώων το θεό, αυτές το ξέρουν μόνο, πόσο σε νοιάζομαι!

Η βασίλισσα της αυτάρκειας εσύ -σαύρα που επαναδημιουργεί την κομμένη της ουρά- κι εγώ της ανασφάλειας το ζύγι και το μέτρο, εμείς τελικά το μέτρο της ζωής που θα γευτούμε! Εμείς το ρήμα που ελλείπει, εμείς και το επίρρημα “ζωή”!

Η αγάπη είναι αντωνυμία, δικό σου, δικό μου, δικό μας!

Ο έρωτας είναι υποκείμενο σε μυστικό συντακτικό, ημών των αθανάτων!

Η μνήμη αντιθετικός σύνδεσμος!

Η μνήμη και σύνδεσμος συνδετικός!

Η μνήμη όργιο ξεθυμασμένης νύχτας,

Η μνήμη μέλλοντας και ευκτική.

Καθόλου άσχετο

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΧΗ

“οι σπούρδες εκοκκίνιζαν

και έκαναν και άνθη”,

και τα παιδάκια τα μικρά,

κάτω απ΄τα δέντρα τ΄απαλά,

εκάναν τα κακά των!

ΔΕΙΛΙΝΟ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ

ΠΕΡΑ ΑΠ΄ ΤΟ ΦΑΛΗΡΟ

Φύγε κακό ζώο, από κοντά μου,

που εγώ, μαζεύω αγριοβιολέτες.

Τάκης Παπατσώνης

Τι σκατά είναι η ποίηση;

Η ποίηση είναι ο τοκογλύφος του πόνου.

Απαξιωση: Φτάνει Πιά!

Εμείς οι Έλληνες πολίτες ζούμε,
σε καθημερινή πλέον βάση,
μια απαξίωση σε βάρος μας. 
Σε κανέναν άλλο τομέα της Διοίκησης της χώρας μας
η απαξίωση αυτή δεν είναι πιο έντονη
απ’  ότι στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. 

Διαμαρτυρόμαστε για την απαξίωση σε βάρος μας, που παίρνει τη μορφή τυφλής βίας εναντίον συμπολιτών μας.

Διαμαρτυρόμαστε για την απαξίωση σε βάρος μας, όταν αυτή εκδηλώνεται με την συγκάλυψη της έκνομης δράσης λίγων αστυνομικών.

Διαμαρτυρόμαστε για την απαξίωση σε βάρος μας, που αποτελεί η ανείπωτη ταλαιπωρία για την έκδοση διαβατηρίου και ταυτότητας.

Φτάνει πιά! Ζητούμε τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων για να σταματήσει η απαξίωση σε βάρος των Ελλήνων πολιτών.

Ζητούμε:

• Τον απόλυτο σεβασμό προς την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια των πολιτών.
• Την αποκατάσταση, με έργα και πράξεις, της αξιοπιστίας της Ελληνικής Αστυνομίας στην οποία έχει ανατεθεί η τήρηση της έννομης τάξης.
• Τον άμεσο εξορθολογισμό διαδικασιών για την έκδοση διαβατηρίων και ταυτοτήτων.

Ζητούμε αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα σε μια δημοκρατική κοινωνία στον 21ο αιώνα.

Μια πρωτοβουλία των ιστολογίων: Αμπελοφιλοσοφίες, αναΜόρφωση-ιστολόγιο, ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ, Ελεύθερος Σκοπευτής, Ιστολόγιον, ΚΑΙ βλέπω ΚΑΙ ακούω ΚΑΙ μιλάω, Καλτσόβρακο, Λαπούτα, Λευκός Θόρυβος, λ:ηρ, Μαργαριταρένια, Με Νταούλια και Ζουρνάδες, Στέφανος Ν. Παπανώτας, το χέρι, Ψιλικατζού, ANARRIMA, Digital Era, divaynne, doncat, eidisis-sxolia, Fairy Smoke, fastbackwards, Gravity & the Wind, GreekUniversityReform, Non-Linear Complexity, Nylon, oraelladas, RealityTape, taparaponasas stoMIXER, vrypan|net|weblog, We are not alone

Πάρτε μέρος στην πρωτοβουλία μας.

πριν το τέλος

Εγώ

που πρώτα έγινα κρασί

και μούστος μετά,

εγώ

που σκιάχτηκα το λίγο

μα στο πολύ έκανα βουτιά,

εγώ

ο του πάθους ο απροσάρμοστος

και ο της σιγουριάς απόντας,

εγώ

που Καραγκιόζης,

και Καραϊσκάκης,

και Κηπουρός

εγώ

και ό,τι αρχίζει από κάππα

όπως Καρδιά

Κομμάτια

Κουλός

Κοινός κύων

αλητόβιος

Κείμαι.

Επειδή (τίποτα)

δεν μπορώ να πω τίποτα πιο πολύ...

Πονώ γιατί πέρασε μέσ' απ' την καρδιά μου
ένα μεγάλο αγκάθι
σπρωγμένο με τόση άνεση από δάχτυλα
που αγάπησα δίχως ελπίδα δίχως σύνεση
και τώρα πια δεν έχω λόγια να σκοτώσω τούτη την πληγή
φωνές για να την κρύψω.
Γιατί, δε θέλω, δεν μπορώ, δεν καταδέχομαι,
όσα έζησα
τώρα μονάχα ποίηση νά 'ναι.

Βύρων Λεοντάρης, Νυχτερινά

Νέκυια*

Κάθε άνοιξη πεθαίνω,

τη θέση της Κόρης παίρνω

να φυλάω σκοτάδια.

Ο πόνος δεύτερη πατρίδα

κι η αποχώρηση αλυσίδα,

δεύτερο πετσί.

Ταξίδι βέβαιο λες,

από παιδί να φεύγω στις γαλαρίες κάθε Μάρτη

και την αγεωγράφητη ηχώ τους να αφουγκράζομαι

καθώς μαινάδα με γυροφέρνει.

Ποιόν να πληγώσω για να γλυτώσω;

Τα ραγισμένα μου οστά πώς να στυλώσω;

Μόνος οδεύω,

εντός μου φιλοξενώ μόνο εμένα

ως μετανάστης άγλωσσος με παρέα βουβή,

δύο σιωπές απέναντι, δύο φίλοι τυφλοί

στα ξένα.

Κόβω σε μέρες τη μορφή σου

μπας και κομμάτι κομμάτι σε νικήσω.

Σπάω σε νύχτες το άγαλμά σου

μπας και τη θυσία σου αρνηθώ.

Σίμωσε όμως η ώρα,

μπροστά να! χάσκει το επιτάφιο ποτάμι,

κολυμπήθρα και σύνορο και καταβάσιο,

περνάω το ξανά και φέτος όπως γεννήθηκα

με την καρδιά μου αχνιστή,

σαν διαβατήριο στο στόμα.

Οσφραίνου και ευφραίνου την κνίσα της χολής μου,

ανέξοδα

της πληγής μου δέξου την χοή.

21.3.07

*Με αφορμή το παιχνίδι των 5 λέξεων που προσκλήθηκα από την Μαριαλένα και τον N.Ago

και αιτία την Εαρινή μου Ισονυκτία.

Μόνο να βλαστημάς ξέρεις εσύ (του Βασίλη #5)

Μόνο να βλαστημάς ξέρεις εσύ.

Οι σκιές σουλατσάρουν από ανία στο δωμάτιο.

Ο χρόνος αλείφεται με βούτυρο. Φτύνεται στις γωνίες.

Μόνο να βλαστημάς.

Οι γυναίκες κρέμονται στις ντουλάπες, καθαρές και τακτοποιημένες,
με τη ναφθαλίνη στα μάτια τους

κι ένα μπολερό να τις θανατώνει.

Έχω μια μνήμη. Δύο. Ίσως και τρεις.

Τρεις θηλιές.

Σπαράζω τον καρπό. Οι προστυχιές της νύχτας.

Νύχτα.

Η μάνα μας ήταν κάποτε ένα λουλούδι. Δάγκωνε τον ήλιο.

Πλενόταν με χώμα για να διώξει τα λέπια.

Σκάλιζε χωράφια, άνοιγε καταιγίδες.

Μεταπράτης κόσμος.

Η μάνα μας ήταν ένα λουλούδι. Τώρα δεν.

Γλιστράς απ΄ τις καπνοδόχους.

Σκορπίζεις χιόνι. Φλέματα. Σπασμένα παράθυρα.

Ψέματα.

Γλιστράω απ' τις καπνοδόχους.

Κοιτάω μπροστά.

- μόνο εσύ να βλαστημάς-

Περπατάω στους δρόμους.

Στους φύλακες λέω ότι είμαι εσύ, ή αλλιώς,

κάποιος δρόμος, ο καθρέφτης του δρόμου, εγώ,

όχι λουλούδι, όχι εσύ.

Περπατάω στους δρόμους.

Με τα χέρια τέμνω τις ζεστές, θλιμμένες μέρες

Που αφήνω πίσω μου.

Ανήκω κάπου;

Ανήκω σ΄ εσένα;

Μόνο το είδωλο μπόρεσα να δω. Έπειτα, καταχνιά.

Ψέματα. Kι άλλη μνήμη.

Περπατάω στους δρόμους.

Κάτω απ΄ τις λιωμένες σόλες μου

Κείτεται ένα νησί.

Έκανα λάθος. Πρόδωσα τους δικούς μου.

Κι αυτές οι πέτρες μου θυμίζουν την πατρίδα μου...

© Βασίλης Κόκκοτας

Take Five!

Διάλειμμα ολίγων λεπτών


Δεν είναι τυχαίο που αγαπάω τα σκυλιά...

Η προστυχιά της εξουσίας

Έχει κι΄άλλο πάτο το βαρέλι;

Εορτάζοντας την γνωστή και μη εξαιρετέα Ημέρα Της Γυναίκας, η γνωστή και μη εξαιρετέα Γυναίκα της Ελλάδος Φάνη Πάλλη-Πετραλιά, τίμησε την μνήμη της Ρόζας Λούξεμπουργκ ρίχνοντας λουλούδια στο ποτάμι που βρέθηκε το πτώμα της δολοφονημένης επαναστάτριας.



Μου μένει να δω τον Βύρωνα, στην εορτή των τριών ιεραρχών, να αποτίει φόρο τιμής στον τάφο του Μπακούνιν.



Ξεφτίλες! κάπηλοι! κάλπικοι! ιταμοί!

-----------

Λείψανα παλιών άστρων και γωνιές αραχνιασμένες τ' ουρανού σαρώνοντας η καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους τού ανθρώπου. 'Αλλά πριν, ιδού θα περάσουν γενεές το αλέτρι τους πάνω στη στέρφα γης. Και κρυφά θα μετρήσουν την ανθρώπινη πραμάτεια τους οι Κυβερνήτες, κηρύσσοντας πολέμους. Όπου θα χορτασθούνε ο Χωροφύλακας και ο Στρατοδίκης. ' Αφήνοντας το χρυσάφι στους αφανείς, να εισπράξουν αυτοί τον μιστό της ύβρης και τού μαρτυρίου. Και μεγάλα πλοία θ' ανεβάσουν σημαίες, εμβατήρια θα πάρουν τους δρόμους, οι εξώστες να ράνουν με άνθη το Νικητή, που θα ζει στην οσμή των πτωμάτων. Και τού λάκκου σιμά του το στόμα, το σκοτάδι θ' ανοίγει στα μέτρα του, κράζοντας : εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις ;

Οδυσσέας Ελύτης

στα ενδότερα

Σα κάνεις πέρα απ’ τη θάλασσα του πλήθους

έρχονται τα λόγια κι οι κινήσεις των συναναστροφών

κει πίσω απ’ τα’ αυτιά σου να συναχτούν

όπως μαζεύει ο λίβας φύλλα, σκουπίδια κι αποτσίγαρα

στα ρείθρα των πεζοδρομίων.

Τότε, βροντές και ψίθυροι σιγούν

μπρος στην ώρα της κρίσης που αναλαμβάνει

-θεά και μάστιγα μαζί-

ως πωλητής οπώρων στη λαϊκή

τα σαπάκια να ξεσκαρτάρει.

στην εικόνα έργο Αλεξ. Τσαμάτη

Η σιωπή των λύκων

Νταρφούρ.

300.000 νεκροί από τον χειμώνα του 2003.

10.000 νεκροί τον μήνα. 250.000 πρόσφυγες.

«Η Κόλαση επί Γής» δήλωσε ακόμη και αυτή η γατούλα των ισχυρών, ο Κόφι Ανάν.

Η πρώτη γενοκτονία του 21^ου αιώνα.

Οι «άραβες» του Σουδάν με την αμέριστη υποστήριξη και βεβαίως προτροπή της χούντας που κυβερνά, εξολοθρεύουν τους συμπατριώτες τους «αφρικανούς» του Νταρφούρ. 2,5 εκατομμύρια οι πρόσφυγες. Λιμοκτονία, έλλειψη νερού. Οι βιασμοί, και παιδιών, στην ημερήσια διάταξη. Τα βασανιστήρια εννοούνται.

Η Δύση, εμείς, «δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα», τοις κείνων θελήμασι πειθόμενοι, ψάχνουμε αυτόν που χάλασε τη μπογιά στο γκάτζετ της πρεσβείας. Οι πλανηταρχίδηδες και τα παραφερνάλιά τους εξάγουν τόνους δημοκρατίας και μεταφυτεύουν τσαμπουκαλίδικη ειρήνη στου κασίδι το κεφάλι.

Κι εμείς γελούσαμε σαν τα παιδιά την άλλη μέρα, ποντάροντας στο τραγούδι της Γιουροβίζιον και την ήττα του Ολυμπιακού. Οι φίλοι μας τα ζώα δημοσιοΠρετεντέρηδες και ΛαρυΚίνγκηδες που αξιολογούν τις ειδήσεις απανταχού της γής, στην καλύτερη περίπτωση αναφέρονται στο Νταρφούρ, όταν το επισκέπτεται εθιμοτυπικά η πρέσβειρα καλής θελήσεως πίπας Αντζελίνα Τζολί, κι όξω απ’την πόρτα!

Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο μόλις τον προηγούμενο μήνα με εντολή του
Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, έκανε αναφορά (ούτε καν κατηγορία) εναντίον 2(!) ολάκερων αξιωματούχων, μπας και διερευνηθούν 51 (συνολικά!) εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Σα δε ντρεπόμαστε λέω ’γω!

Περισσότερη πληροφόρηση:

Τα Νέα (1) και (2)

Ελευθεροτυπία

Ελληνικά μπλογκ για το Νταρφούρ

Ξενόγλωσσα μπλογκ

Ιστοσελίδες για γαλλομαθείς εδώ κι εδώ.

Οι αγγλόφωνες σελίδες ασχολούνται με τις κυλόττες των Όσκαρ και δεν προκάμουν.