Τήνος, Τότε
Τί θέλει ο άνθρωπος;
Ένα περιβάλλον ανοιχτό, αέρα, ήλιο, όχι πρόγραμμα, όχι σημασία στα καθημερινά και να γαμιέται με την πόρτα ανοιχτή, ο αέρας να μπαίνει στο δωμάτιο από την ανοιχτή πόρτα, ο ήλιος να χρωματίζει τη θάλασσα κάτω και τις ξερολιθιές τριγύρω, ο προγραμματισμός της ημέρας και του μπάνιου να πηγαίνει περίπατο και τα καθημερινά να περιμένουν στον κήπο σαν τη λεχώνα γάτα!
Αυτά καρδιά μου είναι τα συστατικά για να μη χύνει κανείς νωρίς και το γαμήσι να συνεχίζεται σαν το θεώρημα του Πουανκαρέ: Αναπόδεικτο και αιώνιο!
Κι αυτά τα κυκλαδίτικα ειδώλια
που πέντε χιλιάδες χρόνια τώρα
έχουν μόνο μύτη και μορφή,
κι αυτά στου απομεσήμερου την ησυχία κολυμπούν
και στων ανέμων τα τραγούδια επιπλέουν
σαν εραστές κατάκοποι και ελαφροί.
Πόσο σε νοιάζομαι, οι μικρές σαύρες που σε κάθε βήμα μου πετάγονται στο άσπρο των τοίχων και στα αυλάκια του σοκακιού και σαν σπρίντερ επιταχύνουν, αυτές που δεν έχουν ούτε των ζώων το θεό, αυτές το ξέρουν μόνο, πόσο σε νοιάζομαι!
Η βασίλισσα της αυτάρκειας εσύ -σαύρα που επαναδημιουργεί την κομμένη της ουρά- κι εγώ της ανασφάλειας το ζύγι και το μέτρο, εμείς τελικά το μέτρο της ζωής που θα γευτούμε! Εμείς το ρήμα που ελλείπει, εμείς και το επίρρημα “ζωή”!
Η αγάπη είναι αντωνυμία, δικό σου, δικό μου, δικό μας!
Ο έρωτας είναι υποκείμενο σε μυστικό συντακτικό, ημών των αθανάτων!
Η μνήμη αντιθετικός σύνδεσμος!
Η μνήμη και σύνδεσμος συνδετικός!
Η μνήμη όργιο ξεθυμασμένης νύχτας,
Η μνήμη μέλλοντας και ευκτική.
2 σχόλια:
!
?
Δημοσίευση σχολίου