O τελευταίος Άντρας (Ν. Κούρκουλος 1934-2007)

«Ναι, έτσι όρθιος θα φύγω ή αυτό εύχομαι στον εαυτό μου».

Το Μεσημέρι Της Σκοποβολής (του Βασίλη #4)

Άντε πούστη χρόνε, άντε!

Έχουμε ακόμα ώρα για να γεράσουμε!

Παράτησε τα μαγικά σου φίλτρα,

Τα ξόρκια, τα δρύινα ραβδιά σου

Και πρόστρεξε κοντά μας

Πρόστρεξε για να μας βοηθήσεις

Να κόψουμε τους ομφάλιους λώρους μας.

Πρέπει να έγινε κάποιο λάθος,

Πρέπει να έγινε κάποιο λάθος

Κι αντί να βγούμε απ’ την μήτρα

Γεννηθήκαμε απ’ ένα μάτι,

Αναδυθήκαμε στον χρυσό αέρα

Γαλάζιοι, χαμογελαστοί,

Αστέρες αρλεκίνοι ήλιοι

Που κρύφτηκαν σε μια μικρή οπάλινη σφαίρα

Κι ακροβολίστηκαν στα σπλάχνα των πνευστών βροχών.

Ότι δώσαμε δεν το ζητήσαμε πίσω.

Ότι έφυγε δεν το διεκδικήσαμε.

Δεν μεσολαβήσαμε σε ανοιξιάτικα όνειρα

Γιατί μας ξεγέλασε η παράταση ενός γλυκού Σεπτέμβρη.

Γίναμε οι πρεσβευτές του κρύου,

Ξανά,

Είμαστε οι πρεσβευτές του κρύου.

Αδημονείτε εσείς, οι παραβάτες της φθοράς, αδημονείτε:

Θα σας ρημάξουμε πρώτους!

© Βασίλης Κόκκοτας

Θνητό μυαλό

Θνητό μυαλό

που θεμελιώθηκες στη ζήλια του Αιώνιου

και στην ευθεία του Σίγουρου ανδρώθηκες,

δεν είδες τους κομμένους λαιμούς στο διάβα σου;

τους σταυρούς δεν είδες, τα στέφανα και τα θυσιαστήρια;

η λάβα δεν σε έκαψε;

Θνητό μυαλό, γυμνό,

με κόκαλα και χαρτομάντηλα για έρμα σου,

πώς πας και μπαίνεις φώσφορος

μες στα μποφόρ και στα λημέρια;

Στο πρώτο φτερούγισμα γέρνουν τα κότσια σου,

πέτρα η νύχτα, στάχτη ο δρόμος,

στους βάλτους σπέρνεις αγριοκάτσικα.

Ξεθυμασμένες προσπάθειες κάνεις παντιέρα,

μέσα σε κάπνες κι αίματα σημαιοφόρος

στρατού του μηδ’ ενός,

χρισμένος το σημάδι στο μέτωπο,

τράγος χωρίς κοπάδι,

μες στα σφαγεία γκιζεράς.

στιγμή

Ήταν οι λέξεις λίγες

Ο χρόνος τσιγάρο

Τώρα ζούμε στον τοίχο

Σαν σύνθημα αναρχικό

Αυτό που μας ενώνει

Αυτό που μας ενώνει

είναι πιο λευκό απ’ όσο νομίζoυμε.

Αυτό που μας χωρίζει είναι ύλη φερτή

από ποτάμια τετελεσμένα.

Γεμίσαν τα παπούτσια μας με άμμο κόκκινη

από υπερσυντέλικους έρωτες

ξεχασμένους στη μέσα τσέπη του παλτού,

σαν τηλέφωνο που μια νύχτα ανταλλάξαμε

και δεν καλέσαμε ποτέ.

Όμοια κατηφόρες εύκολες

πήραμε παραμάσχαλα

και στην πρώτη δύσκολη στροφή

αμοληθήκαμε

παιδιά με ψεύτικα πατίνια.

Αυτό, όμως, που τώρα μας ενώνει

είναι πιο λευκό κι από το κόκκινο που ανάψαμε!

Ο μπαμπάς μου

Ο μπαμπάς μου αγαπάει το αλκοόλ
μα δεν το ξέρει!
Το παρατάει καιρό, σαν την μαμά που χώρισαν,
αλλά σαν συναντώνται φιλιούνται συνέχεια,
ο μπαμπάς και το ποτήρι!

Ο μπαμπάς μου αγαπάει τον κόσμο
μα δεν το ξέρει!
Λέει πως είναι σκυλικός ή κυνικός ή κάτι τέτοιο,
μα στις ειδήσεις κλαίει!

Ο μπαμπάς μου αγαπάει τις γυναίκες
μα δεν το ξέρει!
Δίνεται και του δίνονται,
τις παρατάει και τον παρατάνε,
σαν την μαμά που χώρισαν.
Οργίζεται, βρίζει, μετανοιώνει,
στο τέλος τις παντρεύεται.

.

Έκοψε καπ'στράνα!

Κάποιος έχει ξεφύγει εντελώς! Έκοψε καπ'στράνα!*
" υποβιβάζεται η Χριστιανική Πίστη στο επίπεδο της Θρησκείας"
Παίζει με τις λέξεις και υποβιβάζει τη νοημοσύνη στο επίπεδο του μεταφυσικού.
Με αφορμή τα νέα βιβλία του Γυμνασίου "η Δ.Ι.Σ. θεωρεί ότι από τα βιβλία ελλείπει ο Ορθόδοξος προσανατολισμός, υποτιμάται η εν Χριστώ αποκάλυψη στον κόσμο και η θεοπνευστία της Αγίας Γραφής, οπότε υποβιβάζεται η Χριστιανική Πίστη στο επίπεδο της Θρησκείας".
Δεν εκπροσωπεί θρησκεία ο πρίφτης; "Υποβιβάζεται" λέει! Δεν μας φτάνουν οι Τριάδες που είναι ομοούσιες, αλλά άλλες εκπορεύονται από άλλες και άλλες είναι πιο πάνω,χωρίς εκπόρευση ενώ άλλες είναι στο ασανσέρ που συναντιόμαστε, τώρα θα παίξουμε και με τις έννοιες Πίστη και Θρησκεία! Που κατά τη γνώμη Του, η Πίστη είναι άλλο επίπεδο, ανώτερο απ' τη θρησκεία (=χαμηλό επίπεδο).
Μωρέ δεν μου το βγάζετε απ' το μυαλό, ότι οι ιεράρχες είναι άθεοι!
Δεν μπορεί να είναι σ' αυτά τα πόστα που είναι και να πιστεύουν αυτά που λένε!
Να είναι ανιστόρητος όταν λέει αυτά;:

Δεν νομίζω! Ούτε βλαξ είναι!
Βρίσκει και τα κάνει.
Χειροκροτείστε τον, γιατί το χειροκρότημα είναι η τροφή του καλλιτέχνη!


*καπιστράνα σε ντοπιολαλιά καπ'στράνα: το καπίστρι, χαλινάρι για υποζύγια, πάνω στο οποίο στερεώνεται η σέλα.

Ο ποιητής-φάντασμα, Larry Cool

Ποιος είναι ο Λάρρυ:

Ο Λάρρυ είναι:

· φίλος σας

· γνωστός σας

· συγγενής σας

· κάποιος στον οποίο δεν πάει το μυαλό σας ότι γράφει ποιήματα και σας τα στέλνει με e-mail.

Μπορεί επίσης να είναι:

· ο αντιπαθητικός εργοδότης ή προϊστάμενος

· ο βαρετός συνάδελφος του γραφείου

· ο υφιστάμενος που περιφρονείτε

· ο ασήμαντος κλητήρας

· ένας φυλακισμένος για κακούργημα

· ένας τρόφιμος ψυχιατρείου

Το πιο πρόσφατο πόνημα του Λάρρυ, Παραλλαγή 80:

Τις νύχτες εξαφανίζεται το κορίτσι μου

Γίνεται αερικό, άρωμα που διαχέεται

Κάνω να φωνάξω τ’ όνομά της

Μα απ’ το λαιμό μου βγαίνει μια τριανταφυλλιά.

Το πρωί επιστρέφει στον κόσμο

Στον αιθέρα διαγράφεται το μειδίαμά της

Εμφανίζονται τα μακριά της δάκτυλα

Προβάλλουν η ήβη της, τα στήθη

-«Ποια είσαι αλήθεια;» ψιθυρίζω ξέπνοα

-«Η νύκτα!

Κάθε πρωί δημιουργώ το σώμα μου

Εσένα, του κόσμου τις μορφές».

Τρελός από ζήλεια και πόθο

Πηδώ και καταπίνω τη σελήνη

Φέγγει τώρα η κοιλιά μου

Από τους πόρους ακτινοβολώ.

Ο Larry Cool έχει γράψει το μυθιστόρημα, ΤΟΝ «ΚΑΝΕΝΑ»... ΘΑ ΤΟΝ ΦΑΩ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ!, εκδόσεις Τυφλόμυγα-Αμόνι.

Βιβλιοπωλεία: Πρωτοπορεία - www.protoporia.gr, Παπασωτηρίου - www.papasotiriou.gr, Ανεμολόγιο - www.anemologio.com, Πολιτεία, Ιανός.

Σκατά!

Ακόμα και στην Αλβανία, θα τους κρέμαγαν...

Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα

του Βασίλη #3

William Blake, The Body of Abel Found by Adam and Eve

Εγώ κι αν ήμουν, με σκληρά λόγια

Σ΄ ένα εξαγορασμένο βράδυ.

Αλλιώς προσμέναμε τα χρόνια του φονιά

Με το αρμάθιασμα των νεκρών

Και το λιοπύρι πριν τους ακροβολισμούς

Μα σαν ακούστηκε το πρώτο αχ!,

Κάτι γρύλισε μέσα μας

Και σχίστηκε στη μέση

Μαζί με τις εικόνες του.

Τώρα πια δεν περιμένουμε τα νέα απ΄ το μέτωπο.

Κάτι περνάει και φεύγει

Και κάτι άλλο στέκει πιο ψηλά, ακίνητο, αιώνιο,

Έτοιμο να μας κερδίσει

Ακόμα κι απ΄ τον θάνατο.

Σωρός οι πεθαμένες μέρες

Κι ότι δεν είδα πίσω μου,

Με τρώει εμπρός μου

Εμένα, εγώ, ο κύριος αυστηρός, ο Τεχεδόρ,

Αυτός που κάποτε δρασκέλισε τα νερά

Για να σε βρει

Ξυπνώντας στο μέτωπό σου

Και στο στόμα σου ξυπνώντας

Εδώ κι αιώνες

Τραγουδώντας στον αέρα

Με το λαχάνιασμα του φρέσκου νερού,

Αυτού που ειπώθηκε για να χαθεί

Μέσα σ΄ ένα φλογισμένο πρόσωπο.

©Βασίλης Κόκκοτας

Καλό Μεσαίωνα, αδέρφια!

ευτυχές το νέον έτος 1007!

Ο στρατιώτης ποιητής

Δεν έχω γράψει ποιήματα
μέσα σε κρότους
μέσα σε κρότους
κύλησε η ζωή μου.

Την μιαν ημέρα έτρεμα,
την άλλην ανατρίχιαζα
μέσα στο φόβο,
μέσα στο φόβο
πέρασε η ζωή μου.

Δεν έχω γράψει ποιήματα,
δεν έχω γράψει ποιήματα,
μόνο σταυρούς
σε μνήματα
καρφώνω.

Μίλτος Σαχτούρης