του Βασίλη #3

William Blake, The Body of Abel Found by Adam and Eve

Εγώ κι αν ήμουν, με σκληρά λόγια

Σ΄ ένα εξαγορασμένο βράδυ.

Αλλιώς προσμέναμε τα χρόνια του φονιά

Με το αρμάθιασμα των νεκρών

Και το λιοπύρι πριν τους ακροβολισμούς

Μα σαν ακούστηκε το πρώτο αχ!,

Κάτι γρύλισε μέσα μας

Και σχίστηκε στη μέση

Μαζί με τις εικόνες του.

Τώρα πια δεν περιμένουμε τα νέα απ΄ το μέτωπο.

Κάτι περνάει και φεύγει

Και κάτι άλλο στέκει πιο ψηλά, ακίνητο, αιώνιο,

Έτοιμο να μας κερδίσει

Ακόμα κι απ΄ τον θάνατο.

Σωρός οι πεθαμένες μέρες

Κι ότι δεν είδα πίσω μου,

Με τρώει εμπρός μου

Εμένα, εγώ, ο κύριος αυστηρός, ο Τεχεδόρ,

Αυτός που κάποτε δρασκέλισε τα νερά

Για να σε βρει

Ξυπνώντας στο μέτωπό σου

Και στο στόμα σου ξυπνώντας

Εδώ κι αιώνες

Τραγουδώντας στον αέρα

Με το λαχάνιασμα του φρέσκου νερού,

Αυτού που ειπώθηκε για να χαθεί

Μέσα σ΄ ένα φλογισμένο πρόσωπο.

©Βασίλης Κόκκοτας