Αυτό που μας ενώνει

Αυτό που μας ενώνει

είναι πιο λευκό απ’ όσο νομίζoυμε.

Αυτό που μας χωρίζει είναι ύλη φερτή

από ποτάμια τετελεσμένα.

Γεμίσαν τα παπούτσια μας με άμμο κόκκινη

από υπερσυντέλικους έρωτες

ξεχασμένους στη μέσα τσέπη του παλτού,

σαν τηλέφωνο που μια νύχτα ανταλλάξαμε

και δεν καλέσαμε ποτέ.

Όμοια κατηφόρες εύκολες

πήραμε παραμάσχαλα

και στην πρώτη δύσκολη στροφή

αμοληθήκαμε

παιδιά με ψεύτικα πατίνια.

Αυτό, όμως, που τώρα μας ενώνει

είναι πιο λευκό κι από το κόκκινο που ανάψαμε!