Το Μεσημέρι Της Σκοποβολής (του Βασίλη #4)

Άντε πούστη χρόνε, άντε!

Έχουμε ακόμα ώρα για να γεράσουμε!

Παράτησε τα μαγικά σου φίλτρα,

Τα ξόρκια, τα δρύινα ραβδιά σου

Και πρόστρεξε κοντά μας

Πρόστρεξε για να μας βοηθήσεις

Να κόψουμε τους ομφάλιους λώρους μας.

Πρέπει να έγινε κάποιο λάθος,

Πρέπει να έγινε κάποιο λάθος

Κι αντί να βγούμε απ’ την μήτρα

Γεννηθήκαμε απ’ ένα μάτι,

Αναδυθήκαμε στον χρυσό αέρα

Γαλάζιοι, χαμογελαστοί,

Αστέρες αρλεκίνοι ήλιοι

Που κρύφτηκαν σε μια μικρή οπάλινη σφαίρα

Κι ακροβολίστηκαν στα σπλάχνα των πνευστών βροχών.

Ότι δώσαμε δεν το ζητήσαμε πίσω.

Ότι έφυγε δεν το διεκδικήσαμε.

Δεν μεσολαβήσαμε σε ανοιξιάτικα όνειρα

Γιατί μας ξεγέλασε η παράταση ενός γλυκού Σεπτέμβρη.

Γίναμε οι πρεσβευτές του κρύου,

Ξανά,

Είμαστε οι πρεσβευτές του κρύου.

Αδημονείτε εσείς, οι παραβάτες της φθοράς, αδημονείτε:

Θα σας ρημάξουμε πρώτους!

© Βασίλης Κόκκοτας