[o γνωστός-άγνωστος φίλος Larry Cool (δεν σημειολογεί) σημειώνει:]Είμαι σ’ ένα νεκρόδειπνο μεταξύ ποιητών
Πλήττω και γλιστρώ αργά κάτω από το τραπέζι
Εδώ κρύβεται μια απόκοσμα όμορφη έφηβος
-η Ποίηση
-«Ο κόσμος μας είναι νεκρός» ψιθυρίζω
-«Ο κόσμος σας είναι το ποίημά μου
Και σεις, πίδακες λέξεων».
Της κάνω έρωτα σφίγγοντας τους μικρούς γλουτούς της
Είναι σε έκσταση
Απ’ το στόμα της διαφεύγουν φυσαλίδες μικρόκοσμων
Γύρω μας τα πράγματα εξανεμίζονται
Μένει η αρχική ηχώ των ονομάτων τους.
Το τραπέζι παραδέρνει στο διάστημα
Με τους ποιητές επάνω του
Από τα χάσκοντα στόματά τους
Δέσμες φωτός εξερευνούν το μέγα άγνωστο.
Βιβλιοπωλεία: Πρωτοπορία, Παπασωτηρίου , Πολιτεία, Ιανός.
7 σχόλια:
Απο τα διασκεδαστικότερα σουρεαλοβιβλία που διαβασα το χειμώνα.
κάπως έτσι.... άγνωστο!!
αυτοεξωρισμός)))
"νεκρόδειπνο μεταξύ ποιητών"
...
"Εδώ κρύβεται μια απόκοσμα όμορφη έφηβος
-η Ποίηση"
'Αλλο ποιητής, άλλο ποίηση!
Ποιηση ειναι μια [και γιατι οχι ενας] εφηβος .Και ολα ειναι εμπρως της/του...
πριν καν διαβάσω το σχόλιο του/της Delirium Tremens , ακριβώς αυτή η λέξη μου ήρθε στο μυαλό. Σουρεάλ. Σαν τις ταράτσες του Σαγκάλ και τα καπέλα του Μαγκρίτ. Τελείως διαφορετικό. Άρα του γούστου μου.
Καλημέρες πολλές :)
Αυτο που με τα φυσικά μας ματια δε διακρινουμε, μα για τα θεικα μας ματια είναι απολυτα φυσικό...
δεν το ονοματιζω μηπως χαλασω τη μαγεία...
@Habilis,
συμφωνώ απολύτως
@Χνούδι,
να διαβάσεις το βιβλίο να δεις!
@εφημερίδα,
καλά κάνεις!
Δημοσίευση σχολίου