Αναγνώστες

8 Νοε 2007

Οι πουτάνες δεν φιλάμε


-Κοιμάσαι; Πες όχι!

Γιατί παγώνουνε τα χέρια μου;

Γιατί τα πόδια μου δεν με κρατάνε;


-Είναι που άπληστα πήρα το ρόλο σου.

Υπέροχα τα ρούχα σου μου πάνε,

να τρυφερεύω όμως, δεν μπορώ αιώνια,

χάνω τα λόγια μου, πέφτω απ’ τα κλώνια,

θυμώνει ο σκηνοθέτης.

Ξαναβουτώ μονός στο ορυχείο μου,

γδύνομαι το δέρμα, τους δυναμίτες ζώνομαι,

και αμαυρώνομαι

της ενοχής επαίτης.

Τα φωνήεντα αισθήματα ακόμ' αχολογάνε,

μα να πνιγώ ή να σωθώ στο στόμα σου δεν το μπορώ,

μη το ζητάς, είναι γνωστό από παλιά,

στο στόμα, οι πουτάνες δεν φιλάμε…


6 σχόλια:

Μαρία είπε...

Μου αρεσει πολύ αυτό το ποιημα σου παραλληλε. Μα και η φωτογραφια λεει ακόμη περισσότερα.

παράλληλος είπε...

Καλημέρα Εφημερίδα.
Η φωτογραφία είναι από μια καταπληκτική παρέμβαση των Τσόκλη - Ξυδάκη - Τριανταφύλλου, με τον τίτλο "Αντανακλάσεις" που έγινε το καλοκαίρι του '06, στο ερειπωμένο χωριό Μοναστήρια της Τήνου. Στην συγκεκριμένη εικαστική εγκατάσταση, αποδόθηκε συγκλονιστικά η "πρώην ζωή" και όχι η σημερινή απουσία στον χώρο, θα έλεγα.
Είναι το εικαστικό δρώμενο που θεωρώ ως το σημαντικότερο που έχω γευτεί.

παράλληλος είπε...

(Συνέχεια)
μια παρουσίαση των "αντανακλάσεων" εδώ: http://www.tinos.biz/taksidi.html

Roadartist είπε...

όντως πολύ όμορφη φώτο. Σαν να έχει να πει πολλά απο μόνη της.. Και το ποίημα πολύ καλό!

nikolakisdiaselos είπε...

ότι και να πω νομίζω περισεύει. Να είσαι καλά ποιητή.

παράλληλος είπε...

Έβαλα κι άλλες φωτογραφίες στο "Φωτόλεξο".
Νικολάκη, ζωή σε μας.