Λαϊκαί παροιμίαι - Μη πολιτικώς ορθαί

• Είδε η γάτα το πράμα της και το πέρασε για πληγή. (περί υπερβολής)
• Αρβανίτη φίλευε και τον κώλο σου φύλαγε. (αρβανίτης ων, το διαψεύδω)
• Της στραβής ψωλής, οι τρίχες της φταίνε. (περί αθεμίτου δικαιολογίας)
• -Τρέχει η μύτη σου, γαμπρέ! -Είναι απ' τον χειμώνα! -Σε ξέρω κι απ' το καλοκαίρι! (ό.π.)
• Όποιος κατουράει στη θάλασσα, το βρίσκει στο αλάτι. (το "όλα εδώ πληρώνονται" σε παλαιά οικολογική εκδοχή)
• Για χάρη του σταυραετού, γαμάει κι χελώνα. (παρέβαλε: βασιλικός-γλάστρα *ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Κυνηγημένος ο λαγός από τον αετό κρύφτηκε στην φωλιά της χελώνας. Προκειμένου να μη γίνει βορά του αρπακτικού, υπέκυψε στην ανήθικη πρόταση της χελώνας που εκμεταλλεύτηκε την συγκυρία)
• Το τάβλι θέλει υπομονή και το μουνί κυνήγι.
• Κανείς δεν βρήκε πάτο στο μουνί.
• Κι οι μούτσοι που γαμούσαμε, γινήκαν καπετάνιοι.
• Όποιος διαβάζει με τ' αρχίδια, γαμάει με τα μάτια. (ανάγνωση με πρεσβυωπία)
• Όπου καμπάνα και πουτάνα. (περί συχνότητας)
• Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει. (προφανές)
• Μακριά απ' τον κώλο μας κι όπου θέλει ας είναι. (κι αυτό προφανές)
• -Σε γαμούνε, μάνα; -Με ρωτάν, παιδί μ';