Δώστε μου, παρακαλώ,
ένα πακέτο τσιγάρα κι ένα κερί.
Κρατήστε τα ρέστα.
Φεύγω πλούσιος.
ένα πακέτο τσιγάρα κι ένα κερί.
Κρατήστε τα ρέστα.
Φεύγω πλούσιος.
Περιδεής εδιάβαινα το μέγα θαύμα της πληγής κι αναρωτιόμουν αν ο θεός προνόησε για μας τα ζωντανά ή εμείς του στήσαμε καρτέρι που ντύσαμε μ’ αγάπη ένα δέντρο καταμεσής στη γύμνια μας.
4 σχόλια:
"Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί
Πριν από την αγάπη και μαζί
Για τη ρολογιά και το γκιούλ-μπιρσίμι
Πήγαινε, πήγαινε
και ας έχω εγώ χαθεί.
Μόνος κι ας είναι ο ήλιος που κρατείς
ένα παιδί νεογέννητο
Μόνος, και ας είμαι εγώ η πατρίδα
που πενθεί
Ας είναι ο λόγος που έστειλα
να σου κρατεί δαφνόφυλλο
Μόνος, ο αέρας δυνατός και μόνος
τ'ολοστρόγγυλο Βότσαλο
στο βλεφάρισμα του σκοτεινού βυθού
Ο ψαράς που ανέβασε κι έριξε
πάλι
πίσω στους καιρούς τον Παράδεισο"
που τυχεροί εμείς, ανάμεσα στους θνητούς, αξιωθήκαμε και ζήσαμε!
καρτέρι που ντύσαμε με αγάπη. βλέπεις η ανασφάλειά μας είναι πιο μεγάλη από την πιθανότητα να υπάρχει και να μην υπάρχει Θεός.
Γιώργη καλημέρα!
@ α(συγ)γνωστος μαρία,
"Γαλήνη σαν της Kυριακής που λείπουνε όλοι
σ' ένα δωμάτιο που του αφαίρεσα τα αισθήματα.
...........
Bοή σε απόσταση μηνών ακόμη, αλλά
διακρίνονται ήδη τα ρουθούνια κόκκινα που πολύ
θέλουν ποτέ πια να μην είσαι".
και
"Έχει και η ψυχή τον δικό της κονιορτό που εάν σηκωθεί μέσα μας αέρας, αλίμονο(...) Λίγοι ξέρουν ότι ο υπερθετικός στα αισθήματα σχηματίζεται με το φως, όχι με τη δύναμη. Kι ότι χρειάζεται χάδι εκεί που βάζουν μαχαίρι. Ότι ένας κοιτώνας με τη μυστική συνεννόηση των σωμάτων μάς παρακολουθεί παντού και μας παραπέμπει στην αγιότητα χωρίς συγκατάβαση".
@ monaliza,
η γνώση του παράδεισου είναι η κόλασή μας...
οι δε πιθανότητες είναι πάντα εναντίον μας.
Δημοσίευση σχολίου