Τα παιδία παίζει και φιλοσοφεί...

Επειδή το παιχνίδι είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να το αφήσουμε μόνο στα παιδιά, είπα να βγω στην αυλή να παίξω κι εγώ!

Η Εύη μου κλείνει τα οχτώ!

Η αλήθεια σου είναι μάτια που σφύζουν καλοκαίρι

Τα χρόνια σου φάρος γλυκός στο πέλαγό μας

Ανάσα κι άνασσα των ημερών εσύ

Πετράδι που χαράξαμε οι τυφλοί εμείς

Μείνε λάμπουσα στο χάος της σιγουριάς μας.

Τις πληγές σου σκύβω και φιλώ,

δεντράκι μου…

Χρόνια Σου Πολλά κι Ευτυχισμένα,

Καρδιά μου!…

Παρα-ποίηση

Στον Τούκι, με αφορμή και όχι ανταπόδοση

Εργολάβοι ευλαβείς

αναλαμβάνουμε να σώσουμε

τις ψυχές υμών των αμαθών.

Εμείς οι χαρισματικοί

που το κενό το αναδεικνύουμε σε μηδέν

που τον έρωτα επιτάφιο στολίζουμε

που στήνουμε πέργκολες στο δάσος

και λιάζουμε ακαμάτες τ’ αχαμνά του Καββαδία

ψάχνοντας και χάνοντας τα μπαχάρια της ζωής.

Εμείς οι καλλιτέχνες οι απλήρωτοι βαστάζοι

κυρτοί καθρέφτες στο σκοτάδι

επαίτες με τουπέ τουρίστα

ένα παιδί περιμένουμε στην παρέλαση να πει:

-Ο βασιλιάς είναι γυμνός,

ο ποιητής γυμνότερος!