«Ως γνωστόν, ο Αδάμ και η Εύα δεν ηργάζοντο παρά συνουσιάζοντο όλην την ημέραν. Ούτοι κάποτε απέκτησαν ωραιοτάτην κόρην, Ηδονήν καλουμένην, ήτις εφρόντιζεν τους γονείς της και επεριποιείτο τους κήπους του Παραδείσου. Μίαν ημέραν ο ζηλότυπος και φθονερός Σατανάς έλαβεν την μορφήν έχιδνας και έδηξεν την Ηδονήν εις την εύτορνον δεξιάν αυτής κνήμην εκχύνων οδυνηρότατον δηλητήριον καλούμενον 'ενοχή', ό μετεμόρφωσεν την Ηδονήν εις Ωδίνην. Η δαιμονόπληκτη Ωδίνη με κυκλοφέροντας οφθαλμούς και κραδαίνουσα ανημμένον δαυλόν περιέτρεχεν τους κήπους του Παραδείσου πυρπολούσα και μετατρέπουσα αυτούς εις διαρκήν φλεγομένην κόλασιν.
"Χιλιετίες χιλιετιών αργότερον, το φάντασμα της Ηδονής πλανάται εντός των υπονόμων της μητροπόλεως επιζητούν εκδίκησιν. Αναδυόμενον τας νύκτας καταλαμβάνει μοναχικούς άνδρας και γυναίκας και τους ωθεί εις σιωπηλάς παραφόρους συνουσίας μεταξύ των απορριμάτων των σκοτεινών δρομίσκων, αψηφούντες πάσαν απαγόρευσιν και πάσαν τιμωρίαν».
Απόσπασμα από το διήγημα του Larry Cool «Ο Άνθρωπος με το Μουνί στο Μέτωπο», από τη συλλογή διηγημάτων Fortune Cookies (εκδόσεις Αμόνι).
Τι συμβαίνει όταν ο Διόνυσος-Χριστός πλακώνεται με τον Bill Gates;
Είναι λογικό συγγραφεύς να ονομάζεται Οδυσσέας Ανδρούτσος;
Υπάρχουν κρυμμένοι Μικροί Ανόητοι Θεοί;
Γνωρίζετε ότι η θάλασσα του Μπράιτον ήταν καφετιά;
Ξαπλώνετε σε καναπέ-δολοφόνο;
Ποιος είναι ο Γούφης;
Τα μπλουζ του 21ου αιώνα έχουν σπέρμα;
Πότε βγαίνει το φεγγαροκάρπουζο;
13 Αληθινοί του Φανταστικού νέοι συγγραφείς, απαντούν και όχι, κρυφογελάνε και βρίζουν, χαϊδεύουν και ανασκολοπίζουν, μέσα από την παραπάνω συλλογή. Μαύρο χιούμορ, κόκκινο, άσπρο ή και καθόλου. Μπαλάντες και σκληρό ροκ αντικριστά, τοπία των Eloy από τη μια, μανιφέστα από την άλλη. Μαρξιστές και Γουφιστές, πορνόγεροι και αστρικές Πριγκίπισσες σ’ ένα μωσαϊκό χορών με μουσική που προσθέτει ο αναγνώστης.
Ένα φεστιβάλ ονειρικών ή εφιαλτικών ταινιών μικρού μήκους.
Το χάρηκα το βιβλίο και λόγω της α-συνέχειας του ύφους των μπισκοτομαγείρων.
Οι συγγραφείς από αύριο θα βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη.
Κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση και ραντεβού.
2 σχόλια:
Ωραίο και έξυπνο το απόσπασμα που έβαλες, Παραλληλε!
Μου αρέσει και η πρόσκληση!
Yellow Kid,
ειδικά το συγκεκριμένο διήγημα του Λάρρυ, έχει κοινά με το έσχατο πόνημά σου, το RAYBRAD, ως προς την αντίληψη, το αξιολογικό και την επίδραστικότητα του Κυβερνοχώρου.
Να έβλεπα τον ήρωά σου να συναντά τον Deus Ταντέους του Λάρρυ και τί στον κόσμο (του Ιντερνετ)!
Δημοσίευση σχολίου