Το πιο όμορφο χωριό το λένε Αγάπη! Κείται βορείως της πόλεως της Τήνου και στα μεσόγεια των συγκρούσεών μας. Παράγει ρακή, με απόσταξη σωμάτων κάθιδρων και αδένων υπερχυμωμένων. Όταν η απόσταξη συντελεστεί πλήρως και η σύγκρουση καταλαγιάσει, τα υποκείμενα καθίστανται ράκη.
4 σχόλια:
Κι οι κάτοικοί του πώς ονομάζονται;
Ρακεραστές.
Μονιμοι κάτοικοι Αγάπης.
Αρκεί, να μην ξεχνάνε τον τόπο που τους γέννησε.
Όταν τα μέλη των εραστών παραλύουν γίνονται ρακόμελα!
Ωραίο και αγαπησιάρικο!
Το καλοκαίρι του 2004 αλήτευα στον Εβρο. Σταματάμε με το αμάξι σε ένα μπαρ, αρχίζουμε τα ποτά με τους ντόπιους, φεύγουμε να βρούμε κάνα μέρος να κοιμηθούμε αλλά πού...
Με τα πολλά, βλέπουμε ένα χωριουδάκι, σταματάμε στην εκκλησία, που είχε αυλή περιφραγμένη και με χορτάρια, στήνουμε πρόχειρα το αντίσκηνο και την πέφτουμε.
Το πρωί ακούμε κατά τις 7.00 ένα τσαπ-τσαπ. Βγαίνω έντρομος, βλέπω έναν παπού, που έσκαβε-ξεχορτάριαζε. «Καλημέρα» του λέω, περιμένοντας να με αρχίσει στα γκάζια, τι κάνουμε εκεί και σα δε ντρεπόμαστε που κοιμηθήκαμε στην εκκλησία κλπ κλπ. «Αμα σας ενοχλώ, παληκάρι μου, να φύγω κι έρχουμαι αργότερα», μου λέει. Πετάγομαι από τη σκηνή, φτιάχνω καφέ, κερνάω τσιγάρο τον παπού, μέχρι να μάσουμε τα πράγματα και τα λέμε. Γλύκας ο παπούς.
Φεύγοντας, είδα με την άκρη του ματιού μου το όνομα του χωριού. «Ευγενικό» το λέγανε!
Δημοσίευση σχολίου