2 m.r.
Δόνα Μόνη,εικόνα αλμυρή.
Ανάθημα σ’ απόμερου θεού το τέμενος
ή και περσίδα στου φεγγαριού το σκούρο,
φωτάκι που ζυγιάζεται
μια στο κατάρτι
και μια στον άνεμο
σα σημαία από γάζα υποσχέσεων.
Άμμος τα παράπονα,
έρμα
στου πειρατή καιρού
το συνεχές αμπάρι.
Δόνα Μόνη,
του άγνωστου τοξότη ουρανός.
Πέρδικα στη χάση των περιβολιών
που τρέμει το πουλάκι της μην πάθει
και δένει το πηγάδι με το σύννεφο
ζεϊμπέκικο ν’ ανάψει σε σκυλάδικο
όπως στου Αη-Κρυφού το πανηγύρι,
εκεί που οι γύφτισσες καρδιές ξεδίνουν
μνήμονες μούσες
κηπουρές
σε κάμπο αλαφιασμένο από κύματα
δανεικά και άγια,
εκεί που ο κόλπος
-ως κοχύλι ή τάχατες ως αχινός-
σμίγεται μπεχλιβάνικα
με της ζωής το φίδι.
Τούτη την έρημο
η Δόνα Μόνη
ως Δήλιος κολυμβητής
ανάπρυμα διατρέχει.
21 σχόλια:
Ειναι αραγε γυναικα η Δονα Μονη η ισως η μοναξια που ολοι κρυβουμε μεσα μας; Εκεινη που μας στοιχειωνει μα και μας αγαπα πιοτερο κι απο μανα, αφου παντου και παντα μυχια μας συντροφευει; Και μας μαλωνει γλυκα αλλοτε, μας φερνει προσωπο με προσωπο με τον εαυτο μας, μας νουθετει αλλες φορες και μας χαριζει δυναμη και θαρρος να προχωραμε...αλλα τελικα, κι η μοναξια γυναικα δεν ειναι;
@ Butterfly,
σ’ ευχαριστώ, πραγματικά, για την καίρια ανάγνωσή σου!
Μετά το σχόλιό σου είδα και οίδα ότι τούτο είναι καθρέφτης και μάνα. Και η μοναξιά που θέλουμε και αυτή που δεν θέλουμε.
Η Δόνα Μόνη είναι η μητέρα μας και ο εραστής μας, το αποτέλεσμά μας που εύκολα προβάλλουμε στους άλλους.
Η γυναίκα που ευχόμαστε και η γυναίκα που είμαστε.
Γυναίκα, πάντως! Αρχή και ουσία της αυτογνωσίας…
μια τόση εναλλαγή στις εικόνες αστρικό ταξίδι σε μυθική θάλασσα απο έρημο με την πειρατική γύφτισα πέρδικα άγια μούσα στης Δήλου καραλόφιδένιο ηλιοβασήλεμα ως συννεφιασμένος αντικατοπτρισμός απο το αμμουδερό πηγάδι του κάμπου αλαφιασμένου από κύματα. !!!!
τρυπίθηκα απο πολύχρωμο πνευματικό μελάνι.²
εσύ;
Ζαλίστηκα!
;)
:-)
Καλή σου μέρα Φαίη!
:P
Σκέφτομαι μήπως πρέπει να κλείσω τα σχόλια και να μιλάμε με emoticons!
Καλό Σ/Κ!
ΥΨΗΛΗ ΤΕΧΝΗ!!!
ΟΧΙ ΑΣΤΕΙΑ!!
Υψηλά Αστεία!
Όχι Τέχνη!
:Ρ
(συνεχίζω τα emoticons !)
...συνέχεια του σχολίου:
Τι είναι τέχνη;
προτείνω από δω
καλησπέρα Γιώργο (και καλημέρα και καλό βράδυ)
Τέχνη είναι να κάνεις τον άλλο να γελάει ;)
Και αυτό!
Δύσκολη τέχνη ως γνωστόν!
Άμμος τα παράπονα,
έρμα
στου πειρατή καιρού
το συνεχές αμπάρι...
Δόνα Μόνα
Η Τέχνη να δίνεις και να δίνεσαι...
Καλό απόγευμα
Πολύ όμορφο ποίημα! Οι λέξεις σου διαλεγμένες με τρυφερότητα και φροντίδα. Ανεξάρτητα από γυναίκα, μάνα, μοναξιά ή ότι βγάζει ένα ποίημα στον καθένα μας, σημασία έχει πως σε κρατάει να το διαβάσεις και δυο και τρεις.
Χαιρετώ
@ Μonaliza,
το Μόνα μήπως είναι το Μόνη της δωρικής διαλέκτου;
@ Χristina g.v,
και η Τέχνη όπως Αγάπη;
@ Γητεύτρια,
Ειλικρινά σ' ευχαριστώ.
Να είστε όλες καλά!
(κανένας άντρας εδώ, χμ!)
Υπέροχο. Μου θύμησες τα πρώτα μου δειλά βήματα εδώ. Τότε που η μοναξιά ήταν η μόνη μου συντροφιά..
@ SDRyche,
Μοναξιά - συντροφιά! Τι λές;
"Non, je ne suis jamais seul avec ma solitude!"
Αυτό;
Μακάρι να μας λείπει, λέω...
Δεύτερη και τρίτη και τέταρτη ανάγνωση.
Και κάθε φορά άλλες εικόνες να κρεμιούνται, τεμπέλες, σε αιώρηση αέναη κίνηση αλλάζοντας μορφή..
Συναρπαστικό!!
Δημοσίευση σχολίου