Ζιγκουάλα με σαφράν (Παύλος Κοέληος πέρδων)

Στις όχθες του ποταμού Αλφειού, δεν κάθησα και έκλαψα, γιατί όταν δεν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί ώστε να μαζευτούν 50 βλάκες και 50 συμφεροντολάγνοι, για να επέλθει το απευκταίο 100%.

Δουλειά δεν είχε ο διάβολος, και η δεσποινίδα Παμ παρομοίως, εκλογές έστηνε, καθότι ο προϋπολογισμός πέταγε σαν την ΑΕΚ στα φιλικά, αλλά για να κατεβεί στο πρωτάθλημα πρέπει να καλυφθεί η Σαλώμη με τα εφτά πέπλα της κωλομπαρίας, (σόρυ, αυτό είναι έργο του Τομ Ρόμπινς ή του Σπηλιωτόπουλου –μπερδεύομαι), και τελικά να παρατήσει τα dvd και τα πεηστέισον και με τη χάρη μιας Νταϊάνας νηπιαγωγού-χειρουργού να τάξει λαγούς με πέτρα στα χείλια του Ατενών (μυαλών) και Πάσης Panelάδος, ώστε μέσα σε έντεκα λεπτά με αποστηθισμένο το εγχειρίδιο του πολεμιστή του φωτός που του ενεχείρισε ο flyin’ high σαμουράι Λόρδος Βύρων, υιός του ελληνοβλύτου-ελληνοβλήτου Πολύδωρα, να καταφέρει ως Ζαχίρ να ψηφίσουν, όχι τα δέντρα –αυτό είναι κοπυράιτ του μπάρμπα που εκτίμησε δεόντως το διαμέρισμα του Ευταξία και τα μασίφ του Αβέρωφ (του θωρηκτού;)- να ψηφίσουν, ενδέχεται, οι πυροπαθείς τσιγγάνοι των Άνω Λιοσίων Ζαχάρως μια επανέδραση του κράτους, καθότι η απορρόφηση των κονδυλίων στο Γιακουμάτειον Ίλιον πάει σφαίρα! Μπορεί και ζαρντινιέρα!

Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθισα και έκλαψα, γιατί στο χωριό μου ούτε Πιέδρα έχουμε, ούτε καν ποτάμι. Το Ξερόρεμα που μας χωρίζει από τους βλάχους της Κολάκας έχουμε, αλλά κανένας καργιόλης Κοέληος δεν έγραψε μια παράγραφο κι ας πηγαίνουν φούντο τα καπνά! Γι΄αυτό κι εμείς θα σπείρουμε κάτι άλλο μέσα απ΄τις καλαμποκιές (όχι ότι δεν το κάνουμε ήδη!).

Πόσα απίδια πιάνει ο σάκος, ποτέ κανείς δεν έμαθε! Πόσο καραγκιόζηδες γίναμε (ή ήμασταν;) καμία στατιστική δεν θα το δείξει! Δειλοί κι άβουλοι αντάμα, ωραίοι ως μοιραίοι στις πόρτες των Πρίβιλετζ και στα παρμπρίζ των όψιμων 4Χ4 γαιδάρων, σταχτώνουμε τα μαλλιά μας, άλλοτε ως Κασσάνδρες σε βίντεο κλιπ του MAD, άλλοτε σαν κουφάλα μάγισσα του Πορτομπέλο και στην καλύτερη ως Γονίδης σε καρέκλα σκηνοθέτη, διατάζουμε δε και διατάσσουμε εαυτούς σε φάλαγγα κατ΄άνδρα, σε πρωινή αναφορά ενώπιον του λοχαγού Κρατίνου (μπορεί και Κρετίνου, με μπερδεύουν τα συνώνυμα).

• Όταν θέλουμε κάτι πολύ, όλοι οι κόπανοι συνωμοτούν για να μας επιτρέψουν να χάσουμε τον στόχο. (Ο Αλχημιστής στη Στέγη)