Αναγνώστες

15 Αυγ 2007

Σπονδή



Φορές που φεύγεις μια θυσία κάνω.

Κάθε μου σκέψη σφάγιο,

καθαγιασμένο απ’ το κρυφό σου άγγιγμα

και ραντισμένο με τα μύρα της αλμύρας σου,

πρόσφορο στο πνεύμα σου το άγιο

για να σκηνώσει εντός μου.

Άλλες πάλι, το μέλλον να προβλέψω προσπαθώ.

Απ’ το θυμίαμα των σπλάχνων μου οσμίζομαι

μέρες που θα ’ρθουν, προσηνείς και εύοσμες

σαν τον κήπο του κορμιού σου.

Ή πάλι, τις πληγές μου μελετώ προσεκτικά

και να το θαύμα:

Αντί ουλές, βραγιές ολάνθιστες!

Το άρωμά σου ευωχεί στο σύμπαν του κορμιού μου.

Από μέσα μου ανασαίνεις

κι εγώ διαστέλλομαι να σε χωρέσω.

Από χιλιόμετρα στο αυτί μου ψιθυρίζεις

κι εγώ εκρήγνυμαι κρυφά.

Γίνομαι μέρα, μέλλον κι ουρανός,

νερό που πίνεις και ύπνος σου γίνομαι.

Ιερέας και σπονδή μαζί-

έγινα εσύ και τ’ όνομά μου είναι Μαρία.


30/5/02


8 σχόλια:

ΠανωςΚ είπε...

Τυχερή αυτή που προκαλεί αυτές τις λέξεις... Τυχερός και αυτός που τις αισθάνεται.

Ευτυχία είπε...

''Από μέσα μου ανασαίνεις
κι εγώ διαστέλλομαι να σε χωρέσω.
Από χιλιόμετρα στο αυτί μου ψιθυρίζεις
κι εγώ εκρήγνυμαι κρυφά.
Γίνομαι μέρα, μέλλον κι ουρανός,
νερό που πίνεις και ύπνος σου γίνομαι.''

διαστέλλομαι να σε χωρέσω κι εκρήγνυμαι κρυφά...
κι ύπνος σου γίνομαι...

σπουδαίο και πολύτιμο κι ευλογημένο αυτό το συναίσθημα.

τυχερός παράλληλε.
κι εσύ κι Εκείνη.

Agobooks είπε...

Χρόνια πολλά και πολύ υγεία σε σένα και σε όλους όσους αγαπάς και σ’αγαπάνε!

Alex the Walker είπε...

Εξαιρετικό το ποίημά σου! Με έντονα συναισθήματα. Τολμηρό και σκληρό. Μου θυμίζεις λίγο Γιώργο Χειμωνά. Έτσι γράφεις πάντα;

Niemandsrose είπε...

Υπέροχο!
...ενώθηκες κι εσύ με το Θείο...
:)

παράλληλος είπε...

Πάνως, Μοναλίζα,
δεν είναι τύχη, έρωτας και κόπος είναι.
Ν.Αgo,
Ευχαριστώ, παρομοίως.
Alex,
Καλωσήρθες,
Δεν νομίζω ότι είναι σκληρό.
Niemandrose,
Ναι!
;)

Θεοδόσης Βολκώφ είπε...

Γιώργο, έγραψες...


Βολκώφ

παράλληλος είπε...

Θεοδόση, αισθάνθηκα...

Να είσαι καλά, θα τα πούμε σύντομα.