Αποστηθίζουμε λοιπόν την υπεροχή μας στον φθόνο.
Συμφιλιωνόμαστε μαζί της, αν και μας αξίζει
Κάτι παραπάνω.
Στραγγίζοντας το οξυγόνο,
Φωτοσυνθέτουμε την αυριανή παλίρροια
Της δίνουμε χώρο για ν’ απλωθεί,
Ψυχές για να βουλιάξει.
Ουρανό στον ουρανό, φουντώνουνε οι φυλλωσιές
Των ρόγχων
Τα πουλιά κατέχονται απ’ την πίκρα της γέννησης
Κι ίσως στην εξοχή, η μοναξιά να’ ναι πιο ανθρώπινη,
Ίσως στη θάλασσα, από πύρινες γραμμές
Να σχηματίζονται ερωτικές ακροστιχίδες
Μα εμείς δεν πρόκειται να παρεκκλίνουμε,
Δεν πρόκειται να μιμηθούμε τον φιδίσιο ελιγμό
Ούτε και τους χαμαιλέοντες ανέμους.
Και την ώρα που θα προβάλλει το νέο λιόγερμα
Θα μας αρμόζει η πλώρη των λεωφόρων,
Συνεπαρμένοι απ’ τον ίλιγγο του ονείρου
Καθώς ξεσπάει η πυώδης σάρκα
Μαγεμένη,
Σ’ ένα βράδυ που οι ψίθυροι γίνονται φλόγες.
Υπέροχη μέρα.
Μέρα όμορφη πριν τις σάλπιγγες του χειμώνα…©Βασίλης Κόκκοτας
7 σχόλια:
Oh! it's a perfect day! λέει ο Λου Ρηντ και μεταφράζει ο Νιόνιος.
Τι να κλάσουν, ρε Βασίλη;
Άλλες οι εποχές (εκεί μεγάλωσα) που τάιζαν τις πάπιες στη λίμνη και άλλες τούτες που θέλουμε να είμαστε παρόντες στα συμβαίνοντα, καθότι και στα 45 μπήκα, και κόρη 8 χρονών έχω, καιαγαπάω σαν πρώτη φορά, και -το πιο σπουδαίο- δεν θέλω να μοιάσω της γενιάς μου!
Ποίηση σε όλο της το μεγαλείο. Σεμνή και προκλητική. Τέλεια μέρα, αλλά ο χειμώνας μπήκε για τα καλά στις καρδιές μας. Οι σάλπιγγες έκρουξαν πολύ καιρό πριν. Μια μοναξιά βαθαίνει τις ανθρώπινες σχέσεις. Η παλίροια παρέσυρε την ανθρωπιά. Τελειώνει όμως το έτος κι ίσως τελικά να φανεί μία νέα Άνοιξη στη νέα χρονιά. Ίσως ανοίξουμε εμείς τις καρδιές μας και ρίξουμε το βλέμμα μας στο διπλανό.
Δείμε του πολίτη, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Πιο πολύ όμως ευχαριστώ που με αισθάνθηκες κι επικοινωνήσαμε.
Παράλληλε, σ' ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία και την τιμή. Σ' ευχαριστώ πολύ για τη φιλία μας. Επειδή τιμάς και σέβεσαι, επειδή δίνεις λέξη και τείνεις χέρι, επειδή γινόμαστε κλεψύδρες και αναμετριόμαστε με τον χρόνο και τους εαυτούς μας. Κι επειδή νιώθω λες και πήρα Όσκαρ (χε,χε), σταματάω.
Υ.Γ. Να σου ζήσει η κορούλα Γιώργο. Να είστε πάντοτε καλά.
Αγάπη σε όλους.
Τούτο δεν είναι τ' οξυγόνο, ε Ποιητή;
Εισπνοή λοιπόν.
Κι εκπνοή για τα γκρίζα κι άχαρα κι ευτελή.
Αλλού ο κόσμος τους.
Εδώ φωνάζει η Γιορτή.
Κι εγώ, τη σιγοντάρω μουρμουρίζοντας για την αγάπη.
Να την έχετε.
Μπόλικη.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΩΡΓΟ!!!
Η μεγάλη μου χαρά είναι η ανταπόκριση, κυριολεκτικά, που έχουν τα ποιήματα του φίλου Βασίλη!
Εγώ μπορεί να έλειπα, αλλά το δίκτυο καλά κρατεί - τους φίλους του.
Έτσι είναι, Καπετάνισσα, ανάσες υπάρχουν, φτάνει να ανοίγουμε τα ρουθούνια μας και τα πλεμόνια μας να αγροικήσουμε την αγάπη.
Ο χειμώνας, Δείμο, έρχεται όταν εμείς του το επιτρέπουμε! Μου πήρε χρόνια να το καταλάβω, αλλά κάλλιο αργά παρά αργότερα!
Χρόνια Καλά και πολλά Θοδωρή! (δεν ξεχνάω -με την καλή έννοια- και επιφυλάσσομαι).
Η ζωή είναι μικρή για να είναι μίζερη (όχι όπως το εννοεί ο Κωστόπουλος). Η ζωή είμαστ' εμείς κι εμείς δεν είμαστε ούτε μικροί, ούτε μίζεροι!
Χρονια πολλά και καλή χρονια!
Δημοσίευση σχολίου