Μετάλλαξε, εκποίησε, παράλλαξε!
Είναι τόσες οι ευκαιρίες στη ζωή
Που ο καθένας μπορεί
Να γκρεμίζει, να χτίζει και να γίνεται θεός.
Και το πνεύμα σαν κουρτίνα,
Όμορφη κουρτίνα,
Όμορφη,
Μα πάντα κουρτίνα σκιερή.
Και ποιος να πάει σχολείο
Που τα ξέρει όλα;
Εγώ, αγάπη μου, εγώ,
Εγώ, και γόβα να γίνω, να ταιριάξω στο μυαλό σου,
Καναπές να ξαπλωθώ, το σχήμα σου να πάρω.
Εγώ σταυρός στα όνειρά σου.
Να γίνω Γολγοθάς, να σε βγάλω απ’ τον κόπο.
Κάποιος πρέπει να έχει τ’ αρχίδια του Ιούδα.
Αναστήσου εσύ!
Εγώ κρεμάστηκα!
3 σχόλια:
Φίλε,
το ποίημα είναι πολύ καλό. Γιατί να μην βγάλεις τη λέξη "αρ*ίδια" και να βάλεις τη λέξη "κότσια" και έτσι να γίνει καλύτερο;
Ελπίζω να μην με πάρεις με τις πέτρες. Μόνο στη σάτιρα επιτρέπεται να ξεχνά κανείς τις σεμνοτυφίες. Κι αυτό δε μου φαίνεται για σατιρικό ποίημα. Ή είναι;
Έρρωσο.
Ευχαριστώ κανάκα.
Τρεις μήνες τώρα, παιδεύομαι ανάμεσα στις δύο εκδοχές.
Αλλού το έχω "κότσια". Αυτό όμως μου μοιάζει σεμνότυφο.
Δες επίσης στο ποίημα του Γ. Υφαντή (post Δεκεμβρίου), πως η ίδια λέξη χρησιμοποιείται ακόμα πιο επιθετικά.
Όσο για την σεμνοτυφία γενικότερα, την έχω χεσμένη (:σημειολογικό!).
θα βρω το post. Γράφεις πουθενά; είσαι ποιητής;
Δημοσίευση σχολίου