28 Οκτ 2008
Στις 28 καθε Οκτώβρη
Επαίτες που απαιτείτε επετείους
Κραταιοί κρατιστές
Του άκρατου καπηλευτισμού
Κροίσοι και Μίδες
Με τ’ αστέρια στις επωμίδες,
Επώνυμοι επονείδιστοι
Επωμηδίσαντες,
Επωμίζομαι την ευθύνη να σας ρωτήσω:
Είστε σίγουροι
Ότι κάποιοι πολέμησαν για τα σύνορά σας
Και όχι για την ελευθερία τους;
Είστε σίγουροι
Ότι τα πριονισμένα απ’ τα κρυοπαγήματα πόδια,
Θάφτηκαν ’κει έξω απ’ τα Τεπελένια,
Για να ισοσκελίζετε, σεις, τον προϋπολογισμό σας;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
τι να πω κι εγώ που σήμερα όλη μέρα δούλευα με τσαρτερ γερμανικά!!
τα όρια, τα σύνορα, οι πόλεμοι είναι απόρεια καταπιέσεων και περιορίσεων, φαβλοκυκλώματα προπατορικών αμαρτημάτων..
και τα χρήματα ψέμματα πλασματικές καταστάσεις.
θέμα που βρήκες!!!!!!
;οΡ
Αυτοί που αξίζουν τις επετείους συνήθως δεν τις επαιτούν. Παραμένουν σιωπηλοί μέσα στην αξιοπρέπειά τους.
Για τη σιγουριά των άλλων, των "κραταιών", μην αμφιβάλλεις καθόλου...
Έγραψες πάλι! Καλό βράδυ.
επιτέλους το έβαλες!!
καλο βράδυ
επαίτες που απαιτείτε επετείους
η παρήχηση είναι έτσι κι αλλιώς δυναμική αλλά πρωτίστως φορτισμένη με το βάθος του νοήματός της
καλό μεσημέρι
Ευλογημένο να'ναι το εμπόδιο
και τρισευλογημένο.
Δένδρο ισκιερής δικαιολογίας
οτι δεν φταίμε εμείς,
να βρίσκει δροσερή αθώωση
ο λιποτάκτης Χειρισμός
να κολατσίζει με το πάσο της
το μεροκαματιάρικο άλλοθί της
η Αλλοτρίωσή μας. ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ
....................
Εχεις ένα μικρό και ασήμαντο ΝΑΙ από μένα,στο μεγάλο ΟΧΙ σου..
Την αγάπη μου πάντα,
Χριστίνα
"...Ο βασιλιάς μένει πάντα στα μετόπισθεν
με τη σκέψη του προσηλωμένη
στην επέκταση..."
Απόσπασμα από ποίημά μου
Άριστο ποίημα "ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ"
Απρόσκλητα βέβαια σε είδα!
Ααααααααχ! Λυτρωτικό!
Εύγε! Έγραψες με εξαιρετικό τρόπο μεγάλες αλήθειες. Εμπνευσμένο ποίημα πραγματικά!
O ποιητής σαν συλλογική συνείδηση που δεν εξαρτάται από κανέναν, πρέπει φορές φορές να χτυπάει τη γροθιά στο μαχαίρι κι αυτό κάνεις συχνά Παράλληλε και το κάνεις καλά. Εγώ ενώ φωνάζω δυνατά έχω πάντα την αίσθηση ότι είμαι φωνή ψιθυρίζοντος εν τη ερήμω. Αυτή είναι η κατάρα Παράλληλε. Έχουμε την ελευθερία να χτυπάμε αλύπητα και οι άλλοι να μη μας ακούν. Πρόκειται μάλλον για την ελευθερία του αδιεξόδου. Τότε παίρνω το σκύλο μου και τρέχω στα βουνά...
η αληθεια ειναι οτι δε περιμενα να ερθω αντιμετωπη με τετοιο θεμα
αλλα δεν εχω και προβλημα
γιατι αποριες εχω και εγω
σε τετοια θεματα.
αθωες αποριες ομως
απλοικες
Δημοσίευση σχολίου