Υπεραστικό

Αργείς
σαν ήλιος που ξεχάστηκε στον φάρο.
Δεν θα σου πω που σ' αγαπώ·
το κύμα σου ξεπλένει το μυαλό
κι αποφοιτώ με βότσαλα αριστίνδην.
Τρίβω με άμμο την απόσταση
σα γλώσσα που λουστράρει τα πλευρά μου
και λέξη άγνωστη προσμένω
-πυρετό ακαριαίο-
καθώς θα καίγομαι στο λίγο των αρμών σου,
θυμίαμα του παντός,
κορμί που φέγγει
στο σέλας του αγνώστου.

Ολοένα ρώταγα για σένα
μέλισσες, θαλασσοπούλια και σκονισμένες δάφνες,
ώσπου νυχτώθηκα ποτάμι
στο γεφύρι του λαιμού σου.