Στάση εντός.
Ούτε μια κίνηση εμπρός
-το πίσω δεν υπάρχει-
φοράω τα ρούχα μου αλλιώς.
Της ευκολίας σου η ανάσα με βαραίνει,
μα σαν σκυλάδικο παλιό
βρωμάει ο χορός μου σίδερο
αρχαίο,
τριανταφυλλόνερο μπορεί να πει κανείς.
Αν η αγάπη σου εκδίδεται
σε παύσεις ή ακροάσεις θεατρικές,
όπως -ας πούμε- σε κρατικά προγράμματα κουλτούρας
ή σε ιδιωτίας κατορθώματα·
μπροστά σε τόση καλλιέπεια
εγώ,
εγώ
σηκώνω τα χέρια.
Τι να μολογήσω ο φτωχός;
-Άντε γαμήσου, λέω κρυφά,
η αυλή των θαυμάτων σου, εμένα δεν μου πρέπει!
Έτσι,
έτσι που φανερά,
έτσι που τόσο φανερά σου κράζω:
το θαύμα σου, πουτάνα μου, ειμ’ εγώ
και σε θαυμάζω!
