Ένα καλοκαιρινό πόνημα του βοσκού-ποιητή και φίλου Νίκου Λιόκη, βλέπει με καθυστέρηση (σόρυ Νίκο) το ψηφιακό φώς.
Ο Μικρός Ανατολικός
Πόσο ανευλαβώς τα καπούλια σου σείονται!
Τα δε ποδάρια σου αλληλέγγυα τους δρόμους βομβαρδίζουν
κι οι μπροστινές των παντελονιών καρδιές
με τούρμπο εκκινούν και αιματώνονται και αρματώνονται
τα σύνορα των φερμουάρ να παραβούν ορθοί φαντάροι,
ή ανατινάζοντες τις νάρκες των κομβίων τους
με την ορμή του στυλιαριού τους,
οσονούπω ως καμικάζι ν’ αναφλεγούν.
Του στήθους σου οι φλάσκες μελιτζάνες
ασφυκτιούν και φρίττουν
απ’ την φραγή λανθάνοντος στηθόδεσμου,
που ως κοτετσόσυρμα ελαστικό ορίζει
τον κήπο ή το βλέμμα; πες μας!
Πηγή είναι πάλι, ή καμίνι;
τούτη της φαντασίας μας η σίγουρη κορίτα,
που ένα κορδόνι -αγροφύλαξ κόκκινος-
«φύγε» διατάσσει, και μετανοιώνει: «σκίσε με!».
Τα γλουτιαία διάσελα,
διαφανώς,
καταγγέλλουν τις παλινωδίες σου.
3/7/06
5 σχόλια:
σύντροφε παράλληλε, χαίρομαι που τιμάς το όνομά μου σ'αυτόν τον φόρο τιμής στον Εμπειρίκο. Βέβαια δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ο διάσελος θα ήταν 'γλουτιαίος'. θα με κοιτάξω στον καθρέφτη και θα σε ενημερώσω.Χε, χε...
"κάποτε θα συναντήσεις μια γυναίκα. Αν δεν σου γελάσει, θα βρέξει."
Τι τέλεια κατσίκια τα κατσίκια.
Χτες γεννηθήκαν και πώς ξέρουν κιόλας
με τόση ακρίβεια
όλα τα κατσικίσια πράγματα.
Θαρρείς και σπούδαζαν κατσικoσύνη μιά ολόκληρη αιωνιότητα.
(Γ. Υφαντής)
Καλημέρα στους κείθε πάνω.
η "κορίτα" δεν σου είπε τίποτα Νικολάκη;
(Στον κούρο να βρεθούμε)
Καλησπέρα φίλε. Δεν απάντησα γιατί είχα τσιμπουσιακή συνεύρεση με πανοκατάκια κι άλλους αγρίους. Και η δουλειά την Δευτέρα είναι ο αειφόρος όλεθρος των απανταχού λαφαργκικών που διεκδικούν το δικαίωμα της ρέμβης. Απ' τον κούρο θα ξεκινήσουμε οφείλω να διορθώσω...
μερικές φορές μπερδεύω τον Απόλλωνα με τον Διόνυσο.
Ή μήπως αυτοί μπερδεύονται μαζί μου;...
Δημοσίευση σχολίου